olan varlıga heç kim dogma dayım bele zerer vere bilmez! Eşitdin meni?
Nahide qorxaraq başıyla he işaresin edir
Zeynal Nahideni özüne bemberk sıxıb qucaqlayır.
Zeynal. Nahidem özünü yorma yaxşımı? Heç kimede fikir verme bir iki güne dayım la danışacam ve bizlere cehennem olan evden anamıda götürüb çıxacayıq narahat olma. Her şey bir neçe güne bitecek sebr et gülüm sadece sebr
Nahide. (Erine sarılaraq) sebr edirem Zeynal yeterki bu cehennemden çıxaq bir neçe güne sen ne qeder desen sebr edecem
Zeynal. Yaxşı gülüm pis fikirleride unut bütün geceni yatmamısan heç olmasa birce saat yat özünü de uşagıda fikirleş
Nahide. Yaxşı
Zeynal Nahideyle birbirlerine sarılıb bir neçe saatlıqda olsa öz xoşbext anlarını yaşamaga çalışırlar. Yaxşı bilirlerki bir neçe saatdan sonra Cahangir yuxudan oyanacaq ve her ikisinin gününü zeher edecek....

/////
Bakı. Rövşenin abyekti.
Akim telaş içerisindeydi. Birazdan Rövşen gelecek deye celd abyektde neyin yerinde olub olmadıgına nezaret edirdi. Akimin telaşı Elmarın gözünden qaçmır.
Elmar. Ne olub niye bele telesirsen?
Akim. Azzar olub hardasan bayaqdan seni axtarıram
Elmar. (Gülerek) cananımın yanında harda olmalıyamki
Akim. He ee öz kefinde ol birazdan Rövşen sene cananın yanında olmagı gösterecek
Elmar. Qardaş hardadıki?
Akim. Yoldadı indilerde gelecek
Elmar . Esebi deyilki,?
Akim. Men ne bilim yanındaydım?
Elmar. Azzar bil seninle danışıbda
Akim. (Bir az fikirleşdikden sonra) eslinde telefonla danışan zamanı sesi esebiydi
Elmar. Ayda da.. onda men getdim bay bay menim dananmaq fikrim yoxdu
Akim. Hara gedirsen?
Elmar. Bil...
Rövşen. Elmar harasa seferin var
Elmar. (Pıçıltıyla) Qardaş geldi
Akim. Xoş geldin Qardaş hemişe azadlıqda
Rövşen. Çox sagol Akim.
Akim Rövşen le görüşür.
Rövşen. Elmar nese olmuyub?
Elmar. Yox yox qardaş. He hemişee azadlıqda
Rövşen. Çox sagol deyesen harasa gedirdin
Elmar. Yo yoxx qardaş Akim dediki sen gelirsen mende aşagı heyete çıxırdım ki seni qarşılayam
Rövşen. Meni bu qeder

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>