qeder yormuşdur. Firengiz Teymura: "A kişi, oğlun bu gün Moskvaya gedir, amma, sen hele de yatmısan?"- deyerek Teymuru oyadır. Bu ses-küye göre balaca Rüstem de yuxudan ayılır. Aile yığışıb bir yerde seher yemeyi yeyir, şirin-şirin söhbetler edirler. Birden Firengizin gözleri dolur. O: "Oğlum özge şehere gedir, kim bilir, bir de haçan qayıdacaq?"- söyleyir. Bu vaxt Teymur zarafatyana: "Firengiz, ele deyirsen ki, ele bil, oğlun müharibeye gedir"- deyir. Firengiz de Teymura: "Senin de olmaz da bu zarafatlarından. Oğlumuz yad ölkeye gedir, a kişi."- söyleyerek ağlamsınır. Teymur da cavab olaraq: "Bu qeder narahat olmağına ehtiyac yoxdu axı, gedib oxuyandan sonra qayıdacaq da"- deyir. "Bilirem, amma men yene de narahatam"- Firengiz söyleyir. Teymur: "Ay sizi qadınlar, qadınlar..."- deyir. Resul sadece gülümseyir, atası ile anası arasında bele dialoqlar tez-tez olur. Daha sonra, o, eşyalarını hazırlamağa başlayır, artıq vidalaşma vaxtıdır. Resul ayağını qapıdan bayıra qoyaraq evden çıxır. O, hamıyla tek-tek sağollaşmağa başlayır. Resul anasını qucaqlayır, decel qardaşına ise: "Bax, men yoxam, ata ile ananı incitme! Derslerini de yaxşı oxu!"- deyerek üzünden öpür ve ezizleyir, axı o ailenin en kiçiyidir. Anası da arxasıca su atır ve: "Sağ-salamat qayıt"- söyleyir (Abdullayevler ailesi 4 mertebeli binanın 2-ci mertebesinde yaşayırdılar). Daha sonra atası onu hava limanına aparır. Yol boyunca Resul geleceyi ile bağlı xeyalları gözünün önünde canlandırır. Nehayet, limana çatdıqdan sonra atasıyla sağollaşanda Teymur oğluna: "Biz seninle fexr edirik, oğlum, sene uğurlar!"- deyir. Daha sonra Resul teyyareye minir ve teyyare yavaş-yavaş havaya qalxır. Bu anda Teymura gizli nömreden zeng gelir. Evvelce, cavab vermese de sonra fikrinden daşınaraq telefonu qulağının dibine qoyur. "Salam! Müstentiq, gördüyüm qederiyle işinde çox yaxşısan, sadiqsen. Amma özün de bilirsen, bu işler bele getmez"- dediyi zaman Teymur söyleyir: "Celal, axı sen niye anlamırsan? Dünya dağılsa bele sen ve

<< 1 ... 33 34 [35] 36 >>