çıxışa doğru yönlendirmesine ayaqlaşaraq irelilemeye başladım. Bu deqiqe, çiynimdeki eline o qeder minnet duyurdum ki...Yoxsa, çoxdan döşemeni qucaqlamışdım.
* * *
İçimde itirmek qorxusunun verdiyi sarsıdıcı hissle qaçaraq xestexana qapısından içeri daxil oldum. Bir anlıq hara gedeceyimi unudaraq çaşqınlıqla etrafa baxmağa başladım.
"Suay, buradan" - dedi Senan pillekenleri göstererek. Off! Tamam başımı itirmişdim. Celd pillekenlerle Emir beyin oturduğu mertebeye qalxdım. Her şeyi tam deqiqliyi ile, ancaq ondan öyrene bilerdim.
Otağa çatan kimi xeberdar edercesine qapıya vurub cavab gözlemeden içeri daxil oldum.
Meni gören kimi gözündeki eyneyi çıxarıb ayağa qalxdı.
"Nenem...O necedi?!". Bir an bele vaxt itirmek istemirdim.
"Sakit olun, Suay xanım. Size Terane xanıma bir şey olmadığını demişdim". Menden nece sakit olmağımı gözleyerdi axı?! Hekim olan o idi men yox!
"Xahiş edirem, düzünü deyin!" - dedim ağlamsınaraq.
"Buyurun, eyleşin" - deye stulu işare edib özü de evvelki yerine eyleşdi. Menden ferqli olaraq o qeder temkinli idi ki...Ah, deli olacaqdım!
"Suay, gel otur" - Senan qolumdan tutaraq stula yöneldib eyleşmeyime kömek etdi.
"Suay xanım, nenenizde eks tesir müşahide etmişik" - ellerini qarşısında birleşdirdi.
"Yeni?". Vereceyi cavabdan qorxsam da bütün diqqetimi ona yöneltdim. Ağzından çıxacaq tek bir herfi bele qaçırmaq istemirdim.
"Yeni, bir müddet kimyaterapiyanı dayandırmalı olacağıq. Qandakı deyerlerin miqdarı lazımi seviyyeye qaldırıldıqdan sonra yeniden başlayacıq. İlk görüşümüzde size bunu bildirmişdim". Xatırlayırdım...Lenete gelesen! Bu ehtimalı ağlımdan bele keçirmemişdim!
"Men...men ne etmeliyem?!" - dodaqlarında cüzi gülüş emele geldi. Dırdaqlarımı batırdığım elim sızıldamağa başlamışdı.
"Size qalan, sadece, sakit olmaqdı. Bu qeder heyecan ve stres keçirdiyiniz zaman nenenize heç bir kömeyiniz deymez". O qeder asan olsaydı...
"Bes, nenem nece olacaq?!". En vacib sualı en sona niye saxlamışdım ki?!
"Biz elimizden geleni

<< 1 [2] 3 4 ... 20 >>