qoşuldu.
* * *
Eve gelen kimi ilk işim duş alıb üzerime rahat paltar geyinmek oldu. Böyük seylerden sonra Senanı yalnız qalmağıma razı sala bilmişdim. Onun haqqını ömrüm boyunca ödeye bilmezdim. Mene o qeder kömek olmuşdu ki...
Saata 18:00 idi. Yaz olduğu üçün hava hele qaralmamışdı. Ancaq menim esnemekden çenem düşecek veziyyetdeydi. Bu gün şirketden çıxmaqda iken neler düşünmüşdüm. İstemsizce gülümsedim. Guya boş vaxtım olduğu üçün özüme zaman ayıracaqdım. Hıh, indi ise tek bacardığım ölümcül yuxuya direnmekdi.
Sonda dayana bilmeyib sarsaq addımlarla nenemin otağına doğru irelilemeye başladım. Taxta qapını aralayan kimi nenemin qoxusu ciyerlerime doldu. Canım nenem...Otağı hele de özü kimi qoxarken, cılız bedeni boğucu derman iyi ile örtülmüşdü.
Pencere kenarındakı çarpayıya yaxınlaşdım. Üzerindeki edyalı kenara çekib onun yerine öz yorğun bedenimi serdim. Burnumu yumşaq yastığa basdırıb nenemin qoxusunu içime çekmeye başladım. Ohh...dinclik...
* * *
Beyin hüceyrelerimi dağıtmaqda olan gur sesle gözlerimi aralamaq mecburiyyetinde qaldım. Off! Bu da nedi axı?! Bir deqiqe, bura menim otağım olmadığına eminem! Mekan qavramını itirdiyim üçün boş baxışlarımı otaqda gezdirdim. Ah, tebii ki! Her şeyi xatırlayan kimi durmaq bilmeyen sesi aydınlaşdırmaq üçün yerimde dikeldim.
"Off!" - beynimden sert ağrının qopmasıyla elimi hemin yere basdırdım. Çox az yatmışdım. Hava hele de işıqlı idi. Artıq ses dayanılmaz veziyyete geldiyinden hirsle ayağa qalxdım. Hansısa vehşi qapını sındırmağa and içmişdi.
"Ne qırırsan qa-"
"Susi!" - qapını açan kimi boğazıma dolanan qollarla qurudakı balıq kimi çırpınmağa başladım.
"Nermin b-oğuluramm!" - özümden ayırmağa çalışdım. Ne fayda!
"Necesen, gözelim?" - sonda qollarından xilas ola bilmişdim. Derin nefes çekdim içime.
"Boğulmaqdan xilas olan insan kimi" - bezginlikle gözlerimi süzdüm - "Bes, sen?"
"Xilas edici kimi" - ister-istemez gülümsedim. Bizim qızın aşıb-daşan mentiq anlayışı...
"Axşam vaxtı xeyir ola? Men bilen

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 20 >>