HEKAYE FACEBOOK...

Her hekayenin bir bashlangıc cümleshi olur. Bir kelime bir hekayenin bashlangıc nöqtesi olur, bezileri "Bir zamanlar..." deye bashlayar, bezileri "O zamanlar..." ve sair... Mende düzünü deshem chox düshündüm bes menim hekayemdeki ilk cümle ne idi? Menim heyatım, menim dünyam, kecmishim, bu günüm ve geleceyim..
Axı nece olmushdu ki bele bashlamıshdı bu hekaye? Mende her kesh kimi, düshünceleri, duyguları olan, heyatdan gözlediyi sheyler olan bir insan idim. Menim hekayem niye hamı kimi olmamıshdı? Niye axı mende bütün genc qızlar kimi qurduĝum xeyalların gercek olduĝunu göre bilmemishdim? Men bir Onu tanıdım ve bir ömür onda qaldım... Belke de men ondan ayrıldıĝım gün öldüm. Chox zamansız öldüm men. Bu ezab verici düshüncelerin verdiyi yorgunlug ile yataĝın kenarına oturdum, cavabını tapa bilmediyim suallar meni chox yormushdu.
Elimde sıxhdıgım telefonun sonundaki sessizlik meni narahat etmishdi, niye cavab vermirdi ki? Eshitdiyim signal sesi ile telefonu qulaĝımdan ayırdım. Telashla ayaga qalxhıb bir neche defe otaĝı dolashdım, sonra yene telefonu elime alıb tanısh nömreni birde yıgdım. Iki defe caldı ve nehayet tanısh ses...
•Alo. - dedi.
•Zema xala salam menem Şebnem..
•Ay üzlüm... -uzun bir sesizlik yaranmıshdı ve deqiq bilirdim aglayırdı, bu son olanlardan shonra ona zeng etmemishdim, indi ise bele aniden sesimi eshidince teshirlenmishdi. Onu chox gözel tanıyırdım, o qadın, ax o gözel qelbli qadın O menim dünyada sevdiyim birinci insan idi. Men nece bele qeddar olub, nankorluq etmishdim axı? O ki menim üchün bu qeder eziyyet cekmishdi. Men ise onu öz problemlerime göre unutmushdum. Bu fikirlerden qachmaq üchün derin bir nefes aldım.
•Xalacan yaxşı sanmı?
•Ay üzlü Şebnemim... Bilirsen nece darıxmısham senin üchün.
•Mende chox darıxmısham -gözlerimden süzülüb dodaqlarıma cathan yashı bash barmaqımla sildim.- Men sabah gelirem Xala. Meni qarshılaya bilersen mi?
Sevinc hissi ile o qeder shey dedi ki hamısı yadımda qalmadı. Meni chox

[1] 2 3 ... 25 >>