sevdiyini bilirdim, mende onu chox sevirdim. Mene ana evesi olmushdu her zaman, onun sayesinde yaranmıshdı üreyimde merhemet duyĝusu. Onun varlıgından güc almıshdım illerce. Vidalashıb telefonu söndürdüyüm de derin bir nefes aldım. Telefonu yataĝın üsthüne atıb güzgünün qarshısına kechdim, uzun şabalıdı sachlarıma getdi ellerim. Hech istemeshem de mende anam olacaq o qadına benzeyirdim. Bu hal ichimdeki qezebi oyadmıshdı, yox qetiyyen bu fikir dünyashında qalmaq olmazdı. Yoxsa yene fikirlerim dönüb dolashıb ona gedecekdi. O... Göresen indi ne edir? Necedir? Yemek yeyib mi? Ah axmaq qız... Nece bele seve bilirsen helede onu! Elim ixtiyarsız boynumdaki medalyona toxundu. Beli helede sevirdim onu. Mene ele gelirdi ki ölene qeder de seveceyem.
Bashımı qaldırıb güzgüde gördüyüm qadın profiline baxhdım. Bir vaxtlar men bu qadını güclü hesab edirdim. Amma yanılmıshdım, hech de güclü deyildi, eksine ilk zerbede büdreyib yıxılmıshdı. Bundan shonra niye yashayacaqdım bilmirdim. Üzümde acı bir tebessüm yaranmıshdı, yavashca güzgüden ayrıldım. Skafı achıb sadece bir neche paltarımı götürüb chantaya qoydum, bir neche kitab ve tebiyi ki o kichik mücrü... Pilekenleri enib sessiz ve bosh olan salona nezer saldım, mashaya yaxınlashıb ordaki kagızlardan birinin arxhasına bu sözleri yazdım.
"Cenab Rüstem Memmedov
Sizi öz hökümranlıgınızda tek buraxhıram, ve size aid olan hech bir sheyi istemirem. Pullarınızda bu kirli dünyanızda sizin olshun.. Sizi ve sizin qanlı dünyanızı heyatımda ishtemirem.
Elvida..."
Qelemi mashanın üstüne tullayıb cantamı yerden götürdüm ve qapını baglayıb evden cıxhdım...
Bu ev menim kabusum idi, menim ushaqlıq xatirelerimde hech gözel sheyler olmamıshdı.
Belke de heyatımda Zema Xala dan ve Ondan bashqa gözel hech ne olmamıshdı.
Men ishe bosh yalanlarla özümü teshelli etmis, öz özümü aldatmıshdım.
Möhkem addımlarla bu külekli gözel seherin küchelerini arxada qoyduqca yanagımı isladan göz yashlarıma mane ola bilmirdim. Bu her dashı ile her küchesi,

<< 1 [2] 3 4 ... 25 >>