görmedi deye bütün qezebini menim üstüme tökürdü.

O gün mektebden eve heyecanla qayıdmısdım. Bilirdim mektubuma cavab gelmeli idi. Zema xala atam eve qayidana qeder mektubu alır ve gizleyirdi. Eve çatar çatmaz qapını açıb az qala qacaraq iceri kecdim.
•Zema xala?...
Deye seslendim, altı neferlik stolun arxasında eylesmis insanı görende ellerim titredi. Bu baxıshlar mene yad idi, öyresmisdim onun sert soyuq baxıslarına amma bu baxıslarda bele bir qezebi ilk defe idi görürdüm.
•Zemfira xanim yoxdu, bosuna axdarma qovdum onu...
Eshitdiyim sözlerle bedenim buz oldu, çantamı elimde saxlaya bilmedim.
•Niye?
Deye bildim sadece elindeki zerfi görende bir an qorxudan öleceyimi düsündüm. Mektubu açtı ve oxumaĝa basladı.
"Şebnemim..
Burda havalar çix soyuqdu, ellerim donur bezen, yoldaslar deyir hava elede soyuq deyil amma menim ellerim donur. Bunun sebebini yeni anladım, menim ellerimi donduran soyuq deyil sensizlikdir. Bilirsen nece darıxıram senin üçün, bilirem meni düşünürsen bu mene güc verir, bir il olacaq ki seni görmürem hesretin aĝır gelir üreyime, o gözel etirin, o gözel qehve rengi gözlerin, şabalıdı saçların...."
Oxumaĝı buraxıb gözlerime baxdı gözlerindeki qezeb meni kül etmeye hazır idi. Ayaĝa qalxaraq elindeki mektubu sıxıb ezdi ve yere atdı taptalayıb keçerek mene yaxınlasdı.
•Demek artıq yalan da danısırsan?
Qorxudan bütün vücudum titreyirdi, ne edeceyimi, ne deyeceyimu bilmez halda qarsısında dayanmısdım.. Biraz salonda gezişdikden sonra tam qarsımda dayandı, gözlerindeki qezeb dehsetli idi. Men bu qezebi chox iller evvel birce defe görmüsdüm bunun da neticesi aĝır olmusdu.
•Şebnemim... Sene Şebnemim deyir? Yeni özünü senin sahibin sayır? Yoxsa bu yasda anan kimi sene sahib olmaĝına icaze vermisen?
Eshitdiklerim dolmuş gözlerimdeki bendleri yixdı. Iki damla yash yanaqımda cıĝır açıb dodaqımı islatdı.
•Cavab ver mene!
Deye baĝırdı, artıq ayaq üste zorla dayanırdım.
•Xeyir.
Sesimi özüm bele gücle eshitdim, ne üchün xeyir deyirdim

<< 1 ... 12 13 [14] 15 16 ... 25 >>