geri qayıdardım, meni qarşılamaĝa gelen şofere çantalarımı verib biraz şeheri gezmek istediyimi bildirdim. Artıq döze bilmirdim, ya ele ya bele olmalı idi, men onu görmeli idim. Evlerinin qapısına qeder nece gelmişdim bilmirdim, qapını açan insan yad idi, bunu bildirmişdi.
•Salam, baĝışlayın men Seid Emiraslanovu axtarırdım.
•Tesüf edirem burda ele biri yasamır.
•Bes bilmirsiniz bu evde yasayan aile hara köçüb?
•Bize hara gedecekleri barede melumat vermeyibler.
•Baĝışlayın narahat etdim,
Deyib telesik addımlarla ordan uzaqlaşdım. Onu tapmaq ümüdüm yoxdu artıq, bu böyük şeherin her hansı bir küçesinde ola bilerdi, belke de basqa sehere, basqa ölkeye gedmisdi. Bu böyük ev xatirelerimde hemişe kederli bir yer tuturdu anamın meni ve atamı terk edib, sevgilisi ile gedişi, atamın meni evden sürgüne yollaması, Zema xalanı qovması ve daha basqa bir chox hadise. Zema xala olmadan bu ev esl cehennem idi. O axşam cesaretimi toplayıb
•Ata... -dedim
•Nedir.
Deye soyuq terzde cavab verdi.
•Zema xalanı geri caĝırın.
•Niye?
•Xahis edirem....
Biraz düsündükden sonra.
•Yaxşı.
Dedi qebul edeceyini gözlememisdim.
•Tesekkür edirem.
Deye bildim üreyimdeki sevincle, ilk defe idi menim isteyimi yerine yetirmisdi. Bir hefte sonra yene her shey evvelki kimi idi tek eksik vardı Seid...
Kecen günlerde onu axtarırdım, her yerde her üzde, göresen deyisib mi? Taparsam, yene qarsılasarsaq ona ne deyeceyem? Böyük kolleclerin birinde ise baslamısdım, heyatımı qurmaĝa öz ayaqlarım üste dayanmaqa çalışırdım.
Qapının döyülmesi ile,
•Gelin.
Dedim, men Zema xalanı gözleyerken qarşımda gördüyüm insanla bir an teccüble donub qaldım, saymazyana içeri girib yatagda yanımda oturub,
•Xain Şebi..
Deyen qıza baxdım.
•Xain sensen sevgiline göre meni unutmusan..
Deyib qucaqladıĝım qız, balaca usaqlar kimi menim qollarımdan qurtulmaga calısaraq.
•Bakıya gelenden meni unutmusan.
Dedi. Yanıma uzandı kederli idi,
•Ne olub sene bir problem var?
•Yox hech bir problem yoxdu.
•Bes üzünün

<< 1 ... 18 19 [20] 21 22 ... 25 >>