her döngesi ile qelbimde iz buraxan seher artıq menim deyildi. Ondan ayrıldıĝımda duydugum acını, iztirabı indi Bakıdan ayrılan vaxt duyurdum. Ax Bakı, o böyük evden bele daha dogma ev olmushdun mene senin o neft qoxan küleyin, o gece ishıqların, o aydın sema'n.. Ah Bakı'm axı men senin hesretine bir defe gücle dözmüshdüm indi nece dözecekdim?...
Kassadan uzaqlasharken aldıgım bileti möhkem sıxmıshdım, avtobusa eyleshende en arxadakı pencerenin önündeki bosh oturacaqlardan birine eyleshdim. Bakını arxada qoyub ondan ayrılanda hıcqıra hıcqıra aglamaga bashlamısdım. Qaranlıga dikilmish gözlerim artıq öz gücünü itirmishdi. Elim boynumaki medalyona getdi derin bir nefes alıb gözlerimi yumaraq büthüm bunların yuxu olmashını diledim.
Yuxu deyildi, bilirdim artıq Seid olmayacaqdı heyatımda, ola bilmezdi... Bele lazım idi, onun ve bashqa bir insanın heyatı menim elimde iken öz xoshbextliyim ugruna bashaqalarını bedbext ede tehlükeye ata bilmezdim. Bu hala nece gelmishdi her shey helede inana bilmirdim. Üstüne ne qeder xeyallar qurmushdum oysa. Axı Seid menim eksik yarım idi. Belke de men onu bu qeder sevmemeli idim, amma ne edim üreyim meni dinlemirdi, o menim ilk ve son sevdiyim idi. Bir baxıshında vurulmushdum ona. Neche bacarmıshdı bele üreyime hakim olmagı? Xeyir, men könüllü acmıshdım üreyimin qapısını ona.
Gözlerimin önünde idi onun o baxıshları, o vaxt cemi 15 yashım vardı. Mektebin heyetinde olan o davada Akif'in günakar olduĝunu görshem de hamı Seid'i günahlandırmıshdı. Bunun sebebi de Akif'in chox imkanlı atası Zeynel Agayev idi. Hamı ondan cekinerdi, buna göre susmushdular. Müellim de bunu bilirdi amma hech kim heqiqeti demediyi üchün Seid'e ceza vermeli idi. Bir an sadece bir an onun gözlerine baxdım. 17 yashlı bu oĝlanın gözlerinde qorxudan bashqa her shey vardı, qezeb, kin, nifret...
•Mehbare müellime onun günahı yoxdur..
Bir an sesim özümü bele qorxutmushu. Bashını qaldıdıb o gözel gözleri bu sözlerin sahibini axtarmıshdı. Mehbare xanım meni

<< 1 2 [3] 4 5 ... 25 >>