"ehtiyatlı ol." deye bagırdım. Iki defe cekilen bıcagın biri bosha gedse de biri onun yanagında kichik bir iz buraxmıshdı. Yediyi yumrug ile müvazimetini itirib yıxılan shonra da özümü toplayıb yoldashlarına qoshulub qachan Akif'e baxhdım. Ona yaxınlashıb ag desmalım ile yanagını sildim.
Gözel gözlerinde bir parıltı ve o shirin dodaqlarında gözel bir tebessüm görmüshdüm. Meni eve ötürmüshdü.
•Sen...sen chox ceshursan.
Bu sözlerle baxıshlarımı ona cevirmishdim.
•Niye ele düshünürsen?
Bu menasız sualı ne deyeceyimi bilmediyim üchün vermishdim.
•Bu gün orda senden bashqa hech kim heqiqeti demeye cesharet etmedi bir tek sen susmadın.
Dedi, gülümsedim.
•Men sadece dogru hesab etdiyim sheyi etdim...
Deye pıchıldadım. Bu an bele üreyim o zamankı kimi titreyirdi. Eve gelen kimi Zema Xala nın boynuna sarılmıshdım.
Elimde Zema xalanın bishirdiyi o lezzetli kökeni tutub qoxlamıshdım. Ichimdeki qeribe sevinc birazda artmıshdı.
•Bu gün ne ishe olub?
•Ne menada ne olub Xalacan?
•Ele bele bu üzündeki axmaq ifadenin sebeni maraĝima sebeb olur.
Ona bu gün olanları tefsilatı ile danıshanda oda mene haqq vermish ve dogru hereket etdiyimi demishdi. Zema xala idi bu sözleri hereketleri ile o mene hemishe bir dost, bir bacı, bir ana olmushdu. Onun meslehetleri hemishe mene yol göstermishdi.
Seher derse yollanarken Zema xalanın bishirdiyi lezzetli kökelerden kichik bir qutuya qoyaraq cantamı elime aldım, elimdeki qutunu çantama yerleshdirmeye calısharken arxada eshitdiyim ses meni qorudmushdu.
•Sebnem...

Tam yanımda eshitiyim ses "Catmıshıq xanım." dedi. Keçmishin sehifelerinden ayrılıb yorgunluqdan sishib qızarmısh gözlerimi achdım. Cantamı elime alıb ashsqı endim.
Insan yıgının yara yara avtobusun etrafına baxmaga bashladım. Zema xala mütleq burda olmalı idi. Bilirdim bursa idi onun varlıgını hiss edirdim. Etrafa boylanarken yaxınımda
•Şebnem...
Deyen tanısh sesi eshitdim.
Yene o qara uzun paltarda, agarmısh saclarını gizlediyi yaylıqda o melek qeder meshum

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 25 >>