yoxlayacaqını demisdi.
Men im dogum günüme gele bilmemisdi cünki eziz atam o kübar cemiyyeti üchün devet vermisdi. Bizim ise cemi 12 günümüz qalmısdı o esker gedmeli idi, ve men onu bu bir il altı ayda hech cür göre bilmeyecekdim. Ad günümü onunla birlikde kecirmek isterken bu sıxıcı meclisde sıxışıb qalmıshdım. Bu ev meni boĝurdu bu iki üzlü bir birinin üzüne gulub arxasınca danıshan insanlar menim medemi bulandırırdı.
Zema xalanın qulaĝıma pıcıldadıĝı sözler meni bu sıxıcı insanlardan ayırmısdı.
•Şebnem cıx baxcaya biraz hava al.
Bu sozlerde qeribe hech ne yoxdu eslinde sadece baxısları deyirdi her sheyi. Diqqet cekmemeye calısaraq baxcaya cıxdım, bir nece deqiqe etrafa nezer saldım. Baxcanın en sonlarına dogru getmeye basladım.
•Salam...
Deyen sesle bir an qorxsam da sesindeki nida bir sevinc yaratdı üreyimde. Arxaya cevrilib baxmadan üzümdeki axmaq tebessümü silmeye calısdım.
•Ele bildim bu gün seni görmeyeceyem.
•Men mene dünyada en deyerli olan insanın dogum gününü qacıraram hech?
Mene yaxınlashdıgını hiss edirdim. Tam qarsımda dayanıb elimi tuttu ovcuma bir şey qoyaraq tez elimi sıxdı,
•Bilirem sene daha gözel hediyye alanlar choxdu, amma menim bundan basqa sene vere bilecek hech neyim yoxdu.
Elimde tuttugum medalyona baxdım,
•Bu menim heyatım boyu aldıĝım en deyerli hediyyedir,
Dedim ve onun yanaĝından öptüm.
Birlikde baxcada gezmeye basladıq, atam onu burda görse qiyamet qopacaqdı bilirdim amma ondan ayrılmaq da istemirdim.
•Anam...-dedi, baxıslarımı ona cevirdim.- chox gözel idi, chox ince zerif... Onun gözleri de seninkiler kimi idi, qehve rengi... Tesüf ki o gözler chox kederli idi.
Özümü saxlaya bilmeyib "niye?" deye sorusdum.
•Atam...Menim atam... O hemise serxos olardı, hemise de anamı ve meni döyerdi. Bir gün eve qayıdan vaxt evde polisleri gördüm meni iceri buraxmadılar onlardan öyrendim. O... O eclaf anamı öldürmüsdü. Onu hech görmedim. Emim meni evine apardı, amma xanımı hech sevmedi meni, men bunu hiss edirem her kesh ücün

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 ... 25 >>