keçirilirdi. İlin başqa fesillerinde de onlara rast gelmek ele de çetin deyildi. Bir defe Zaur adlı yerlimi elindeki beş qepik, kassa önünde kassir ile deyişen gördüm.

Lap gemide oturub gemiçi ile dava elemeye oxşadı.

Yaxınlaşıb salam verdim. Sonra ise “gedek seni keçirdim” dedim. Zaur “bu ne işdir, axı men niye bir şirvan vermeliyem” deye şikayetlenirdi. Meni gören kimi sevindi. Amma qefilden ciddileşib dedi ki, “qızlayam”.

Qızı da onunla bir yerde avtomatdan keçirtdim. Amma eyalet cavanları esasen metro kassalarında seçilirdiler.

Başqa yerde ise onlar yerli ehali ile qaynayıb, qarışmışdılar. Çünki son illerde Bakı öz paytaxt görkemini süretle itirirdi.

Sovetin qurduğu medeniyyet dağılır, onun simaları ciddi şekilde yaltaqlıqla meşğul olurdu.

Artıq universitet gencleri en ucqar rayonlardakı yaşıdlarıyla eyni paltarları geyir, eynu musiqilere qulaq asırdılar, eyni telekanalların eyni proqramlarını izleyir, ATV maqazinin “Az sonra” anonslarını eyni intizarla gözleyirdiler. İnsanlarda identiklik, eynilik hissi getdikce güclenirdi, hamı hamıya oxşayırdı.

Tomas Hobbsun “hamının hamıya qarşı mübarizesi” frazası metamarfoza uğrayaraq “hamı teklere qarşı” frazasına çevrilirdi. Azerbaycanın cinayet mecellesinde sürgün cezası nezerde tutulmasa da azlar ve tekler burda sürgünde yaşayırdı.

Kitab oxumuş adam üçün bu ölke Bastiliya kimi bir şey idi. Ölkenin psixoloji xestelikler bürümüşdü. Xesteliklerin yayılma arealı o qeder böyük, xesteliklere yoluxanlar o qeder çox idi ki, yaşamaq üçün onların xesteliklerine yoluxmaqdan başqa elac qalmırdı.

Fizioloji epidemiyalardan xilas olmaq üçün onlardan qaçmaq lazım gelirse psixoloji epidemiyalardan qorunmaq üçün esas şert mümkün qeder bu xesteliye yoluxmuş insanların içinde olmaqdır.

Gerek sen de ucu şiş ayaqqabı geyesen, saçlarını kesdirende ayrıc saxlayasan, telefonunda aşağı yeri iki meyxana olsun, özü de bu meyxanalara qulaq asanda xesis olmayasan, başqalarını da meyxanaya qonaq edesen,

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 30 >>