eclaf Jillette.

Aralığa salıb Hüseynin qızının adını soruşum. Ayıbdır, dörd defedir adına “Hüseynin qızı” deyirem. Belke de heç atasının adı Hüseyn deyil.

- Adınız nedir?

-İrade, amma dostlar “İra” deyirler.

-Lap yaxşı. Men de İra deyerem.

Maşın gelib bir hasarın qabağında dayandı. Hamı maşından düşdü. İra qabağa düşüb ordakı oğlanlardan birine yaxınlaşdı:

-Yer var?

-Bütün yerler doludur.

-Bize bir yer tap de.

-Hardan tapım? Bir az gözleyin, olacaq.

Plasstmas stullarda oturduq. Men susurdum. Hüseyn de. İra dil boğaza qoymadan danışırdı.

Samir adlı bir oğlanla Zaqatalaya getmeyinden, dünen barda düşen davaya göre Azadın ondan üzr istemeyinden, Elmarın pul xercleyen olmasından, Elnurun gicliyinden danışdı. Yan stolda bir türk oturmuşdu.

Abini gören kimi bildim ki, kamyon şoferidir. Belelerini AzTV-de tez-tez gösterirler. Bar basılmağı haqqında kadrlar efire gedende onları görmek olar.

Sakitce kameraya baxıb ciddi-ciddi dururlar. Ele bil elçilikde qız isteyib cavab gözleyirler.

Kamyon şoferleri haqqında Türkiyede çoxlu letife var. Biri beledir: Bir alim meymunun genlerini deyişdirib onun insandan bala doğmasına müveffeq olur. Lakin genleri deyişilen meymunla cinsi elaqede olmağa adam tapılmır.

Bu iş üçün 10 min dollar ved olunsa da heç kim bu işi görmek istemir. Axırda bir kamyon şoferini tapırlar. Ona şertleri deyirler.

O da razılaşır, amma bir şertle. Pulu hisse-hisse vermek şertiyle. Ele bilir ki, pulu bu vermelidir.

Onlar haqqında çoxlu mahnılar da var. “Şöför isem günahım ne?”. Kamyon şoferleri adeten maşında yatır ve on gün qalıb xarab olmayan çörek yeyirler. O çörekden bir defe yemişem.

Dadsız çörekdir. Amma bir defe Balakende Azpetrolun kafesinde yemek yeyende bir kamyon şoferi ile tanış oldum. Kafe çox balaca idi, cemi dörd stol tuturdu.

Yer yox idi. Şoferi stolumuza devet eledim. Ordan-burdan danışdıq. Nese yerine düşdü, Nazımden bir misra dedim.

Gerek ki, “Doğduğum kente bir daha geri

<< 1 ... 24 25 [26] 27 28 ... 30 >>