namaz qılmağını istemezdim.

-Neye göre?

-İnsanın en böyük xoşbextliyi seçe bilmesidir. Bu gün bir şeyle günün xoş keçir, sabah başqa şeyle. Amma dinle seçimler başa çatır. Dini seçenin daha seçimi olmur. Her şeyi senin yerine seçirler.

-Men bilmirem. Men heç ne bilmirem.

-Eledir. Namaza başlayanlar heç ne bilmirler.

Daha bir insan itirilirdi. Din neçe qızı elimden almışdı. Hele ilk yataqdan sonra ona ve sekse tövbe edenler olmuşdu. Qezeti şalvarının arxa cibine qoyub küçeboyu yerimeye başladım. Yanından “sevgisi doğrular” iki-iki keçirdi. Qabağına “Tenha ürek” yazılan Qazeli saxlatdım. İçeride adam az idi. Keçib orta yerlerin birinde oturdum. Qarşı skamyada bir oğlan oturmuşdu. Yerimi rahatlayıb qezeti elime almamış oğlan üzünü arxaya çevirib danışmağa başladı:

-Allah sizin hamınızın canını sağ elesin. Men özüm yatıb, çıxmışam. İndi danışmaq istemirem. Uzun söhbetdir. O gün Razinden 28-e gedirdim. Meni yaman döydüler. Meyidime çırpdılar. Yere yıxıb, tepiklediler. Yaman döydüler meni. Amma men de pis elemedim. Birine neter vurdumsa yerinden dura bilmedi. Sifeti açıldı. Amma öz aramızdır, meni de yaman döydüler.

Oğlan sözlerine qurtarıb başını aşağı saldı. Eliyle yemişi göye qaldırdı. Marketlerde satılan üstünde kalqotkaya oxşayan örtük olan ispan yemişi idi.

- Yemişdi bu. Almışam, evde yeyecem. Ela yemişdir.

Bu sözü deyib qurtarmamış barmağı yemişe girdi. Yemişin bir terefi çürük idi. Oğlan kefini pozmadı:

-Yemişdi de, çürüyüb. Esas odu ki, insan çürümesin. Yemişin çürüyün düzeltmek olmaz. Amma insanın çürüyünü düzeltmek olar.

Bu sözleri deyib pencereden çöle baxdı:

-Allah hamınızın canını sağ elesin. Men düşürem. Yemişim de çürük çıxdı.


Axmaq adamlar hemişe meni tapırdı.

Sahil metrosunun yaxınlığında avtobusdan düşdüm. Sahile gelende hemişe siqaret qutum dolu olurdu.

Burda siqaret başqa yerlerden baha idi. Xesis olmasam da bir şeyi deyerinden baha almağı sevmirdim. “Çay evi”nin qabağından keçib, “Sahil” bağına

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 30 >>