emeliyyata-özlüyünde bu emeliyyata “pulsuz oxu” emeliyyatı da demek olardı - meruz qalırdı.

Köşkden beş-altı qezeti alıb beş altı saatlığa oxuyurdun, qezetleri qaytaranda ise bir qezetin pulunu verirdin. Azerbaycanda bir çox qezetlerin emekdaşları gündelik metbuatla mehz bu cür tanış olurdular.

Sonra ise bu qezetlerin baş redaktorları başqa qezetlere çox vaxt da ele öz qezetlerine müsahibe verib “qezet oxunmur, qezet alan yoxdur” deyirdiler.

Quşdilixanemirkülsoyuğu adlı bir yazıçının “Aağğğbaaağğğ” romanını götürüb vereqledi. Kitabın redaktoru ABŞ prezidenti Corc Buş idi. Kitabı yerine qoyub avtomatlara teref yeridi. Avtomatlardan evvel polislerin yanından keçmeli idi. Defelerle fikir vermişdi, polisler ancaq qeşeng qızları saxlayırdılar.

Qız qeşeng deyildise lap metroya nar yeşiyi ile girse de heç kimin onunla işi olmazdı.

Seymur Baycan adlı bir köşe yazarı yorulmadan yazırdı ki, vağzal itleri itlerin bomjlarıdır. Metro polisi de yol polislerinin yanında bomj kimi bir şey idi.

Kartında gediş haqqı az olmalı idi. Divardakı sayğaca kartını yaxınlaşdırdı: “Gediş qalığınız 0”. Bu sözleri görüb növbeye dayandı. Bakı metrosunda temassız kart sistemi yeni işe düşmüşdü.

Amma bu sistemi bütövlükde işe salmaq mümkün deyildi. Metro kassalarının qarşısında hemişe elinde 5 ve 10 qepik tutan adamlar görmek olardı. Onlar kartlarına gediş haqqı yükleyenlerden xahiş edirdiler ki, pulu alıb onları da elekton avtomatlardan keçirtsinler.

Elektron avtomatlar evvelki mexaniki avtomatlara nisbeten xeyli liberal idi. Mexaniki avtomatlar jeton atmamış keçende adamı buraxsalar da yaxşı bir zerbeni de yaddan çıxartmırdılar.

Temassız kartlarla yaxşı biznes quran adamlar peyda olmuşdu. Elesi olurdu ki, adamlardan 10, 50 qepik alıb onları avtomatlardan keçirdirdiler.

Sonra ise yeniden kassanın yanına qayıdırdılar.

Belelerini çöx görmüşdüm. Temassız kartlar ölkeni başına götürmüş on minlerle serxoş üçün son ümid yeri olmuşdu. Kart üçün qoyulan

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 ... 30 >>