yalvariram ALLAHIM
Shekilin altindaki xeberde ise bele yazilmishdi:
<< nishanda hemcinin Mahmud beyin nece ildir ki, Almaniyada yashayan oglu Coshqun Ismayilovda ishtirak edirdi >>
Bezen ele hadiselerle rastlashariq ki, ne edeceyimiz bilmez, dilimiz soz tutmaz. Boshluq hissi yaranar icimizde. Qeribe bir agri dolar bedenimize. Butunlukle insani incider, agridar, ezab verer. Amma sen ne agliya bilirsen, ne de isyan ede. Lara da gordukleri qarshisinda donub qalmishdi. Yene de heyat ona oz oynunu oynamishdi. Roza Laranin bu halindan narahat olurdu. Ne qeder seslesede Laradan ses gelmirdi. Ayaga qalxib onu silkeledi.
Lara gozlerini ekrana zilleyib yerindece donmushdu”yox…. ola bilmez. Ceyk menim heyatimi, xeyallarimi,arzularimi mehv eden caninin oglu ola bilmez”. Roza artiq onun bu reaksiyasindan qorxmaga bashlamishdi
-Lara, ozune gel. Sen yaxshisan?
Lara ise gah Rozaya baxir, gah da ekrana baxirdi. Birden shekilin ashagisindaki meqaleni oxumaga bashladi. Bu vaxta kimi Ceykin tesadufen orda oldugunu dushunsede meqaledeki xeberle sanki dunyasi bashina yixildi. Yene de oz sakitliyini deyishmemishdi. Roza artiq Laradan qorxurdu. Onu silkelesede Laradan ses cixmirdi. Nehayet uzun cehdden sonra Lara bashini sola cevirib sakit halda picildadi:
-men kime ne etmishem axi? Niye menim bashima gelir bunlar?! Men de hami kimi adi heyat yashamaq isteyirem. Mende xoshbext olmaq isteyirem. Menim kimden neyim eskikdi axi? Niye men?(gozlerinden yashlar axmaga bashladi. Bu defe yuksek sesle ) Niye men?! Niye?! Niye?! Menim ne gunahim var axi ?!Nifret edirem hamiya-Rozani kenara iteliyib qishqirmaga bashladi- mende sakit heyat isteyirem, bezmishem nifret edirem insanlardan, meni bu hala salanlardan-goz yashlarini elinin tersi ile silib, sakit sesle dedi- amma mehv edecem, hamisini, Mahmud Ismayilov olumun menim elimden olacaq.
Lara qacaraq yuxari mertebeye cixdi. Ozunu otagina catdirib qapini arxadan bagladi. Roza ne qeder Larani seslesede qizdan ses gelmirdi. Roza qorxurdu ki,

<< 1 ... 72 73 [74] 75 76 ... 181 >>