olub. - anam gülümseyerek söylediyi zaman atamdan ayrılıb bu defe anama sarıldım.
-Darıxmışdım sizin üçün. - burnumu çekib dillendim.
-Gelen defe seni de apararıq. - anam yanağımdan öpüb içeri keçdi.
Her ikisi ile bir xeyli söhbetleşib axır anamın tekidi ile otağıma yollandım. Bir neçe hefte sonra axır bugün nisbeten rahat yata bilmişdim.
Seher oyandıqda birce bugün heç ne olmasın ümidile hazırlaşıb işe yollandım. Masama eyleşib layihenin son halına baxır, bir neçe gün sonra artıq almanlara nümayiş etdireceyimiz üçün heyecan meni boğurdu. Her ne qeder özüme arxayın olsam da ağlıma geldikce hemin qorxunu yavaş-yavaş hiss edirdim. Diqqetle layihenin her bir xırdalığını inceleyir, heç bir sehv olmaması üçün bütün fikrimi bura yöneltmişdim. Ancaq aniden zerble açılan qapı bütün fikrimi yayındırmışdı. Bunu eden kim ola bilerdi? Tebii ki Aydın. Seher-seher ilk onu gördüyüme göre heç de xoşbext deyildim amma elimden bir şey de gelmirdi. Aydın qapıdan içeri keçib:
-Bu gün Meryemle Celala bizim yeni münasibete başladığımızı deyeceyik. Günortadan sonra Celalın otağında. - söyleyerek çıxdı.
Men ise ağzım açıq sadece arxasınca baxa-baxa qalmışdım.
-Nece yeni? - öz-özüme söyleyib celd yerimden sıçrayıb Aydının otağına getdim. Sözünü söyleyib getmek onda adet halını almışdı.
-Bu ne demedir ki? - otağa girdiyim anda qışqırdığım zaman Aydın hemişeki sakitliyini qoruyub meni izleyirdi.
-Ne olub ki?
-Ne olacaq daha? Meryemle Celala demek hardan peyda oldu? Biz hele dünene qeder onların yanında dalaşırdıq. Sen dediyini özün bilirsen? - men danışsam da Aydına sanki heç bir sözüm tesir etmirdi.
-Olar ki, sen beynini ancaq yeni iş üçün yorasan? - o, bezgin halda dillenib yeniden başını aşağı salıb senedlere göz gezdirdikde bilirdim ki, artıq söz demeyin menası yoxdur. Aydın ne olursa olsun öz dediyini edecekdi. Ancaq eseb, hikke meni boğurdu ki, masasının üstünde olan aksesuarlardan birini qezeble elime alaraq yere çırpıb ardınca heç ne olmamış kimi otaqdan

<< 1 2 [3] 4 5 ... 7 >>