"Böyüdülesi ne var ki?" demek isteyirdi.
Onun bu simasına mene daha da beter eseb gelmişdi.
-Axırıncı defe olsun mene cüzi bir toxunuşla bele yaxınlaşmağın, Aydın!
Bayaqdan sakit halda dayanan Aydın aniden ayağa qalxıb mene doğru geldikde men qeyri-ixtiyari geriye gedirdim.
-Baxmaram ki, yanımızda kimse var... - sözümün davamını getirmeden Aydın ani hereketle belimi qavrayıb meni özüne teref çekdi:
-Yoxsa ne edersen? - üzünde xefif tebessüm sezilirdi.
Bu dem meni yerimden terpetmek olardı? Donub heykel kimi qalmışdım.
-Yadında saxla, men istediyim vaxt istediyim şeyi ederem. - o, hele de diqqetle üzüme baxırdı.
-Sene eclaf olduğunu demişdim? - özümü güclükle sıxıb dillendim.
-Defelerle. - gülür, eyni zamanda gözünü menden çekmirdi.
-Heqiqeten nifret edirem sene. - qolları arasından çıxıb derhal otağı terk etdim.
Belke de çox ireli getmişdim dediklerimde amma mene başqa çare qoymamışdı Aydının hereketleri.
Aydınla olan bu mübahisemizden iki gün keçse de o, gözüme görünmemişdi. Şirkete gelib gelmediyinden de xeberim yox idi. Başım dinc, qulağım sakit sadece öz işimle meşğul olurdum. İkinci günün sonunda Celal zeng edib Meryemin de burada olduğunu söyleyib meni otağa çağırdı. İçeri keçib Meryemle görüşdükde:
-Bu şirket olmasa yeqin ki, biz görüşe bilmerik. - üsyan edirmiş kimi söyleyib yerine eyleşdi.
Men de onunla üzbeüz oturduğum zaman Celal mene doğru dönerek:
-Aydınla danışmısan? - biraz narahat halda soruşduqda özümü itirmişdim.
-Aha.
-Men de deyirem Lili onu tek qoymaz. Sen hele de burdasan. - Meryem de Celal qoşulub dillendikde belli idi ki, ne ise olub ve menim xeberim yoxdur. Özüm de bilmirdim ki, onlara hiss etdirmeden ne olduğunu nece öyrenim.
-Sen getmisen yanına? - Meryem Celala doğru dönüb soruşduqda doğrudan maraq meni boğurdu artıq. Menim bilmediyim ne ola bilerdi ki?
-Dünen getdim. 2-3 güne özüne geler yeqin. Liliya belke sen de gedesen? - Celal bu defe mene teref döndü.
-Hara?
-Hara olacaq Lili? Aydının evine! - Meryem deyesen

<< 1 ... 4 5 [6] 7 >>