vermiyecem
Nezrin sadece sessiz dayanır.
Rövşen. Bax istesen sene heç ne etmerem elimi bele vurmaram. Yeterki aglama
Nezrin bu söze bend imiş kimi Rövşene sarılır. Rövşen Nezrinin hereketinden heç ne anlamasada ona qarşılıq verib bemberk özüne sıxır.
Nezrin. (Üreyinde ) men artıq bextime razı olmuşam. Senin adını daşıyıram artıq ya senin qadının oldum ya olmadım ne ferqi onsuzda men bedbextem artıq. Men bedbextem amma heç olmasa sen bedbext olma)
Rövşen Nezrini özünden kenarlaşdıraraq Nezrinin gözlerine diqqetle baxır. Ehmalca Nezrine yaxınlaşır. Nezrin Rövşenin nefesini üzünde hiss edir. Qorxu bütün bedenini ehate edir. Rövşen yavaşca öz dodaqlarını Nezrinin ince dodaqlarına toxundurur. Onu öpmeye başlayır. Bemberk özüne sıxıb qoxusunu içine çekir.
Yarım saat sonra.
Rövşen saruçkasını geyindikden sonra Nezrine yaxınlaşıb eliyle aşagı dikilen başını yuxarı qaldıraraq elleri arasına alır üzünü. Nezrinin alnından öperek pıçıltıyla " artıq menimsen menim qadınım namusumsan" deyib otagı terk edir.
Nezrin Rövşenin otaqdan çıxmasıyla bütün baxışlarını çarpayıda kı qan lekesine yöneldir. Gözlerinden axan damlalar ve bextsiz gelinin işaresi olan leke...
Qefil uşagın aglamagıyla Nezrin xeyallardan ayrılıb celd beşiye yaxınlaşır oglunu qucagına alaraq sakitleşdirmeye çalışır.
Nezrin. Aglama gözel balam aglama. Ananın bextine aglama...

<< 1 ... 7 8 [9]