Hekaye facebook...

Deyirler insanlar her zaman seçdiyini yaşayır. Bes yaşamaq isteyibde seçe bilmediklerimiz nece? Ya da seçibde yaşaya bilmediklerimiz?
Qaranlıqdı. Çox qaranlıq...Qaçıram. Niye bilmirem ancaq belime qeder uzanan kolların arasında sanki arxadan meni biri qovalayırmış kimi dayanmadan qaçıram. Üzerimde sadece beyaz reng gecelik var. Tikanlar her terefimi cızıb bedenimi al qana bürüse de ağrı hiss etmirem.
"Qırmızı...". Arxadan eşitdiyim qalın sesle ayaq saxlayıb geriye çevrilirem. Ayaz idi bu...Başdan aşağı qara geyimde mene doğru gelirdi.
Dabana qüvvet verib sebebsizce yeniden qaçmağa başlayıram. Nefes-nefese qalmışdım. Arxadan sesini eşitdikce daha da süretlenirem. Üreyim yerinden çıxacaqdı sanki.
Birden, ayağım daşa ilişince ağzıüste yere çırpılıram. Ağrı yoxdu...Sadece qorxuram...
Qalxmağa cehd gösterirem, ancaq alınmır. Lenete gelesen! Qalxa bilmirem! Sanki bir el meni yere sıxır.
Qorxuyla geriye çevrilirem. Kollardan çıxan xışıltılı ses getdikce yaxınlaşırdı. Bir de cehd gösterirem qalxmaq üçün!
"Ahhhh!" - qışqırıram avazım çıxdığı qeder. Niye alınmır axı!
Artıq yaxınlaşırdı...! Bir daha geriye çevrilince burun-buruna gelirik...
"Ayaz...!"
Yerimden dik atıldım. Ter-qan içinde qalmışdım. Elimi yumşaq döşeye basdıraraq yataqda bedenimi geriye sürüşdürüb başımı yatağın başlığına dayadım. Kesik-kesik nefes alarken elimi yerinden çıxacaqmış kimi atan üreyimin üstüne qoydum. Heftelerdir eyni yuxu, eyni oyanış...Bütün bu zehrimara qalmış dermanlar sadece iki gün tesir gösterir!
Dilim boğazım qurumuşdu. Uzanıb yandakı çekmecenin üzerindeki suyu elime alaraq bir defeye başıma çekdim. Oh...Biraz rahatlamışdım. Elimle üzüme yapışmış saçı geriye atdım.
Sakitleşdikden sonra üstümdeki yorğanı kenara çekib yalın ayaqlarımı yataqdan sallayaraq döşemeye basdırdım.
Budur...En çox sevdiyim hiss...Anındaca döşemenin soyuqluğu ayaq barmaqlarımdan bütün bedenime yayılmağa başladı.
Başımı pencereye teref çevirdim. Güneş doğmuşdu...Bir müddet

[1] 2 3 ... 10 >>