elece otağımdan görünen yarpaqları tökülmüş heybetli ağacı izledim.
Artıq qış fesli yaxınlaşmış, hava soyumağa üz tutmuşdu. Tebii, Kanadada ilin on-iki ayı soyuq idi...
Eynimdeki, terden nemlenmiş gece paltarım üzerimde quruyunca ister-istemez bedenim titremeye başlayırdı.
Ağır hereketlerle ayağa qalxdım. Hamam otağına keçib, üzerimdeki paltarı çıxararaq özümü isti suyun hakimiyyetine teslim etdim.
Suyun istiliyi içimdeki buzlaqları eritmeye qadirmiş kimi bedenimi qızdırmağa çalışırdı.
Kenardakı şampunu götürüb saçımı şampunladıqdan sonra, qıvraq hereketle bedenimi sabunladım.
Sonda, durulanıb desmala büründüm ve yeniden yataq otağına qayıtdım. Üzerime yol üçün hazırladığım yun, boğazlı beyaz köyneyimle qalın şalvar geyindim.
Indi, özümü daha yaxşı hiss edirdim.
Aynanın qarşısına keçib, artıq çiyinlerimden olan qırmızı saçlarımı daramağa qoyuldum. Nece de sevirdim uzun veziyyetini...
Yaşadıqlarımdan en böyük payı saçlarım almışdı. Keçmişi xatırladan her şeyi silib atmaq isteyime ilk önce onlar teslim olmuşdu. Düşünmeden qıymışdım gözelim saçlarıma...
Celd başımı iki yana salladım. Yene her fürsetde beynime dolmağa başlayırdı keçmişin sızıldayan xatireleri...
Son eşyamı da çamadana yerleşdirib ağzını kip bağladım. Artıq getmeye hazır idim her şeyin başladığı şehere...
Telefonu elime alıb hemişeki nömreni yığdım.
"Alo?". Arxadan xışıltılı ses gelirdi.
"Her şey hazırdı?"
"Her şey danışdığımız kimidi"
"Heç bir terslik olmasın". Nefesini buraxdığını hiss etdim.
"Narahat olma, gelirsen?" - tereddütle soruşdu.
"Sabah axşama orada olacam". Son sözümü de deyib telefonu qapadım. Söhbet uzandıqca çoxalan suallar içerisinde boğulurdum.
Üzerime qara paltomu geyinib kiçik çantamı boynumdan keçirdim. Qapının kenarındakı çamadanı da götürüb çıxarken son defe çevrilib aylardı mene yoldaşlıq eden evime baxdım.
Menle birlikde nelere şahid olmuşdu bu ev...Anbaan heyata yeniden dönmeyime...
Hele bu divarlar...Sehere qeder baxışdığımız anlar olmuşdu. Neleri

<< 1 [2] 3 4 ... 10 >>