paylaşmışdım onunla...Eger bu evin dili olsaydı roman yazardı...'Suayın çırpınışları' adlı ürekdağlayıcı roman...
Evden çıxan zaman gördüyüm ilk taksiye eyleşdim. Getmemişden evvel atamgille sağollaşmalı idim.
Ne qeder isteseler de onlarla qalmağı qebul etmemişdim. Çünki qorxurdum...Heç bir şey yaşanmamış kimi atamı bağışlamaqdan çox qorxurdum...
Özüm üçün kiçik, şirin bir ev tutmuşdum. Şeherden uzaq sakit bir yerde. Rahat işim de var idi. Evimde resm dersi deyirdim. Belece hem yalnız qalıb geride qoyduqlarımı düşünmürdüm, hem de pul qazanırdım. Ne qeder memarlıqla bağlı teklif gelse de qebul etmemişdim. Vaxtımın çoxunu o iş üçün ayırırdım. Esas geriye qayıtma sebebim üçün...
Taksi dayanınca pulu ödeyib qarşıdakı kiçik heyet evine doğru irelilemeye başladım. Burada qaldığım altı ay müddetinde bu eve, sadece, üçüncü gelişim idi.
Heyetin kiçik taxta qapısını iteleyib içeri daxil oldum. Demir qapıya yaxınlaşıb işare barmağımı kenardakı zeng düymesine basdırdım.
Çox keçmemiş qapı açıldı ve boğazıma ince qollar dolandı.
"Canım menim" - boyun girintisinden öpdüm. Onu nece de sevirdim...Menim kiçik bacım. He! he! Menim bacım! Atamın ikinci ailesinden olan yegane qızı, Sarah! Meni atıb atalıq etdiyi diger qızı...
Qollarını boynumdan ayırıb geriye çekildi. Evvelce yanımdakı çamadana sonra mene baxdı. Gözleri buğlanmağa başlamışdı artıq.
"Heyy" - üzünü ellerim arasına aldım - "Ağlamaq yoxdu". Yene qollarını boğazıma doladı. Ah, gözelim menim...
"G-etmesen olmaz?" - sesi titremişdi. Kiçik bedenini özümden ayırıb çiyinlerinden tutdum.
"Bunu senle danışmışdıq axı, gözelim". Sarı saçlarına sığal çekdim. Dodaqlarını büzdü. Ağlamamaq üçün direnirdi.
"Sarah, who came? (Sarah, kim geldi?)" - deye Emily xanım içeriden seslenerek elinde desmalla yan otaqdan çıxdı.
Meni gören kimi evvelce qaşları havalandı, sonra heminki xoş gülümsemesini qondurdu dodaqlarına.
"Suay! Xoş gelmisen" - dedi ve meni qolları arasına aldı. Bu qadını çox sevirdim. Bir ana qayğısını nenemden

<< 1 2 [3] 4 5 ... 10 >>