Budur...
Gelmişdim artıq...Öz kiçik dünyamda qurduğum hakimiyyetden salındığım şehere.
Darmadağın olduğum, heyatımla heyatlarının toqquşduğu ölkeye...
Qayıtmışdım artıq. Ne qeribedi sevinmirdim. İnsan doğulub böyüdüyü, havasını içine çekdiyi torpaqlara döndü deye sevinmezmi? Men sevinmirdim...Çünki, bu torpaqlarla doğulan qız deyildi özümle getirdiyim. Okeanın o biri tayında dünyaya göz açmış yeni bedendi menimle birge gelen. Artıq öz qurduğum hakimiyyetde sivil insan deyil, kral idim...Sarsılmaz ve daha güclü.
Çamadanımı çekişdirerek çıxış qapısına doğru irelilemeye başladım. Etraf insan qaynayırdı. Kimisi öz yaxınını dörd gözle gözleyir, kimisi övladını qucaqlayıb bağrına basırdı. Men ise...Meni qarşılayacaq tek bir insan bele yox idi...
"Suay!". Adımı eşidince çaşqınlıqla etrafa baxmağa başladım. Bir anlıq yanlış eşitdim deye şübheye düşdüm, doğrusu.
"Suay!". Yeniden adımı eşidince bu defe doğru olduğundan emin oldum. Biraz daha etrafda göz gezdirdim. Odur...görmüşdüm...Qarşıdakı insan topasının içerisinde Emir ellerini havada yelleyirdi. Bu veziyyetini gören kim onun savadlı hekim olduğuna inanardı ki?
Celd hemin terefe addımlamağa başladım.
Zorluqla insanların arasından keçib ona çatdığım zaman gözlemeden qollarını boynuma doladı.
"Xoş geldin" - deye dillenmeyi ile üzerimdeki çaşqınlığı atıb men de qollarımı ona sardım. Çox darıxmışdım...Artıq o menim üçün Emir doktor deyil, sadece Emir idi.
Qollarımı ondan ayırıb qaşlarımı çatdım.
"Xoş gördük, ancaq ki, senin burada ne işin var?"
"Bilirem, gelmeyimi istemedin. Lakin gördüyün kimi seni dinlemedim" - deyib otuz-iki diş gülümsedi.
"Bu gün iş günüdü. Senin xestelerin yoxdu bes?"
"Onları eger bu gün xestelenseler, en ağır iynelerden vuracam deye tenbehledim".
"Hmm, tehdid..." - dedim gözlerimi qıyaraq.
"Eh, biraz ele oldu". Çamadanı eline aldı ve çıxışa doğru irelilemeye başladıq.
"Deyişmisen" - dedi göz ucu mene baxaraq. Deyişmişdim...Heyat deyişmişdi...
"Ne barede?"
"O yaralı Suay

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 10 >>