getmiş, yerine özünü bilen, cesur qadın gelmiş sanki". Cavab olaraq gülümsedim. Yaralı Suay getmemişdi, sadece, yaralarının üzerini örtmüşdü.
Çöle çıxan kimi üzüme deyen havayla ayaq saxladım. Bu deqiqe, hüceyrelerime qeder sızıltını hiss edirdim...Nece de darıxmışdım...Buranın qoxusu bele bir başqaydı...
Qışın soyuq havasına inad paltoma berk-berk sarıldım. Bu şeher indiden meni üşütmeyi bacarmışdı...
"Darıxmısan?" - tereddütle soruşdu.
"Darıxmamaq mümükündü? Ne qeder canını yandırsa bele qoxusu üçün burnunun direyi sızıldayır". Elini çiynime qoydu.
"Her zaman yanındayam bilirsen" - dedi gözlerimin içine baxaraq. Minnetle gülümsedim.
"Bilirem"
"Gel, üşüme. Maşın yaxındadı" - deyen kimi celd iti addımlarla hemin istiqametde irelilemeye başladıq.
Maşına çatan kimi qapını açıb eyleşdim. Ellerimi bir-birine sürtüb qızışdırmaq istercesine ovucuma üfledim.
Emir de çamadanı arxaya yerleşdirib sükan arxasında yerini aldı. Yola düşen kimi onu sorğu suala tutmağa başladım.
"Xedice ne edir? Yaxşıdımı?"
"O da gelmek isteyirdi, ancaq qarnı burnunda olduğu üçün terpene bilmir" - deyince birlikde qehqehe atmağa başladıq.
"Çox yorur seni?" - bezginlikle nefesini buraxdı. Vay...vay...!
"Yorur da sözdü? Herden evlendiyime min peşiman oluram". Qaşlarını çatmışdı. Bunun yalançı eseb olduğunu bilirdim. Emir bele sözler deyirse, gör Xedice ona neler çekdirirmiş...
"Yaxşı qızdı" - dedim qadın dayanışması göstererek. Evvelce gözlerini yoldan ayırıb mene baxdı sonra yeniden qarşıya döndü.
"Eledi" - dedi dodaqlarında gizlede bilmediyi gülüşle. Ah, onu nece sevdiyinin men şahidi olmuşdum.
Ümumiyyetle bu iki insanın haqqını ödeye bilmezdim. En çetin zamanlarda yanımda olmuşdular. Kanadaya getmeye bele onlar meni mecbur etmişdi. Yoxsa, çoxdan etrafa sepelenmiş, parçalarım külekle beraber dörd bir yana sovrulmuşdu...
Hal-hazırdakı veziyyetimi onlara borcluyam...Onlar sayesinde men yeniden Suay olmuşdum.
"Ne oldu yene getdin". Emirin sesiyle düşüncelerimden ayrılmalı

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 >>