tapmış, kömeklikle xestexanaya çatdırmışdı. Hekimler qızların yaşamaq şansının az olduğunu deyirdiler. "Kölge" Teşkilatının Azerbaycanda qalan komandası- başçısı Ateşin en yaxın adamlarından biri Leyla idi- bu meseleden xeber tutan kimi xestexanaya gelmişdi.
Leyla:- Hekim,qızları sağalt,sonra menden ne istesen başım üste.
Hekim:- Axı... Yeni men elimden geleni ederem,amma bu o qeder de asan iş deyil.Onlar böyük ehtimalla yaşamayacaqlar. Amma yene de nece deyerler "Allahdan ümid kesilmez."
- İndi onların Allahı sensen Hekim,eger onlar yaşamasa sonra menim üçün de problem olacaq, gör neyleyirsen.
Hekim heç ne demeden Açelyanın emeliyyatına başlamışdı,diger 3 emeliyyat da başlamışdı. Ateş Azerbaycandakı işleri Leylaya emanet edib getmişdi,4 bacı ölseydi,bundan Leyla günahkar sayılacaqdı,Leyla Ateşe qarşı hemişeki kimi özünü borclu hiss edirdi,heç cür Ateşi pis veziyyetde qoymaq istemez,hetta buna göre canını bele vermeye hazır idi. İndi o Ateşi pis veziyyetde qoymuşdu ve bilmirdi ki,ne etsin.Telefonunun zeng melodiyasını eşitdi,telefona baxanda Ateşin zeng vurduğunu gördü. Üreyinin heyecandan nece vurduğunu,elinin nece titrediyini açıq- aşkar hiss etmeye başladı. Amma mecburen telefona cavab vermeliydi.
Leyla:- Buyurun ser.
Ateş:- Leyla,qızların veziyyeti necedi?
- Ağırdır,amma...
- Men sene inanmaqda sehv etmişem?
Leyla bunu eşidib göz yaşlarını saxlaya bilmedi,qeherden boğula-boğula,çetin eşidile bilecek sesle cavab verdi:
- Men üzr isteyirem,bele olacağını bilsem özüm gederdim,amma...
- Men emr etmişdim ki,sen de ora gedesen! Olan olub,men Azerbaycana qayıdıb,işlerin başına keçecem,o vaxta kimi başqa bedbext hadise olmasın,qızları gülleyle vuran şerefsiz de men gelene kimi tapılsın!
-Baş üste ser.Emriniz yerine yetirilecek...
Türkiye.İstanbul. Ateşin komandası Ömer Karanın evine yaxınlaşıb gizlendiler.
Nermine:- Evi her terefden mühasireye almaq lazımdır.
Aytac:- Günay,Hüseyn siz arxa terefe keçin. Xumarla Nermine- siz sağ ve soldan evi nezaretde

<< 1 2 3 [4] 5 >>