çaylarını içib getmek üçün ayağa qalxdıqda men de onlarla birge getmek üçün penceyimi götürdükde Meryem bir anlıq üzüme ele baxdı ki, yerimdece qaldım.
-Sen hara?
-Evime. - cavab verdim.
Bu vaxt Aydın elimden tutub sıxaraq:
-Zarafat edir. Axşam aparacam men Liliyanı. - dillendi.
Heç ne anlamasam da onlarla razılaşıb susdum. Meryemgil getdikden sonra ise ele qapının qabağında qollarımı çarpazlaşdırıb:
-Başa düşmedim indi bu ne demek idi? - deye soruşdum.
-Biraz qayğıma qalmalısan demekdir. - rahat halda söyleyib keçib divanda oturdu.
Heç ne demeden keçib divandan çantam ile penceyimi götürdüyümü gören Aydın celd ayağa qalxıb meni saxladı.
-Biraz da qal. - gözümün içine baxıb söyledikde ilk defedir ondakı istiliyi hiss etmişdim.
Düzü, ona qarşı qeti şekilde yumşalmadım amma neçe gündür bu evde tek qaldığını, öz-özünü sağaltdığını nezere alıb az da olsa ona qarşı merhemet duyğum qabarmışdı.
-Men sene yemek hazırlayım. - başımı aşağı salıb metbexe keçdim.
Bu fikir ağlıma hardan gelmişdi bilmirdim amma Aydınla birge oturmaqdan yaxşı idi. Metbexe keçib soyuducunu açdıqda belli idi ki, bu evde uzun müddetdir yemek bişmir.
-Dilim başıma beladı. Heç ne yoxdu ne bişirim men indi?- öz-özüme deyindiyim zaman kenarda Aydının sesini eşitdim:
-Belke çıxaq alaq ne lazımdırsa?
-Pis olmaz. Yaşayış yoxdur sanki bu evde.
-Yaxşı daha deyinme, gel. - Aydın penceyini geyinib meni gözleyirdi.
-Belke men lazım olanları yazım sen özün alasan? - onunla birge getmek fikrim yox idi. Son zamanlar onsuz da kifayet qeder birge zaman keçirirdik.
-Men de her gün eve erzaq alıram axı. Hamısını dediyin kimi alıb getirecem. - Aydın hövselesiz halda dillendikde men de mecbur onunla birge evden çıxdım. Evin yaxınlığındakı mağazalardan birine girib erzaqları bir-bir Aydının elindeki sebete doldururdum ki, aniden:
-Ne edirsen? - deye nisbeten yüksek tonla soruşduqda çaşıb qalmışdım.
Qaşlarımı çatıb üzüne baxır, ne demek istediyini anlamağa çalışırdım.
-Biberleri yemeye elave etmek

<< 1 [2] 3 4 ... 7 >>