bedenim yox ruhum da yorulmuş, solmuşdu. Son günlerde işden ayrılmaq fikri gelib beynimde dolaşır amma diger terefden valideynlerime, Meryeme işden ayrıldığımı nece izah edecekdim deye düşünürdüm. Çünki onlar işimi nece sevdiyimi bilir ve mütleq ki, bu etdiyimin arxasında nese axtaracaqdılar. Men ise heç kimin sorğu-sualına cavab verecek halda deyildim. Masama yaslanıb gözlerimi yumaraq özümü sakitleşdirir, Aydına qarşı etdiyim çıxış yadıma düşdükde ise öz cesaretime özüm heyran olmuşdum. Bayaqkı cesaretimi ona qarşı ilk evvelden göstere bilseydim belke de bu mesele indiyedek uzanmazdı. Men qorxularımın, cesaretsizliyimin qurbanı olmuşdum.
-Sakit oturmağa bele imkanım yoxdur. - telefon zenginin sesini eşidib deyinerek desteyi qaldırdım.
-Lili, işdesen, he? Gelirem indi. 10 deqiqeye ordayam. - deyib desteyi asdı.
-İndi niye zeng eledi ki? Danışmağa imkan vermedi. - öz-özüme gülümseyib telefonu kenara qoydum.
Biraz sonra Meryem gülümseyerek içeri keçdiyi zaman men de ayağa qalxaraq onu doğru gedib qucaqlayıb qarşımdakı masaya devet etdim.
-Neçe gündür görüşe de bilmirik. Dersden çıxanda dedim gelim görüm seni.
-Ne yaxşı etdin. Xoş geldin. - onu gördüyüme doğrudan sevinmiş, bugünkü sıxıntını üstümden az da olsa ata bilmişdim. - Celal beyin xeberi var geldiyinden? İsteyirsense, xeber edek.
-İndi özü geler yeqin. Yorğun görünürsen. İclaslar da qutardı sen hele dincelmemisen? - Meryem mezemmet dolu sesi ile dillendikde heç ne demeden gülümsedim.
Hemin vaxt Celal bey Aydın ile birlikte içeri keçdikde yenice keçen qezebim, stressim geri qayıtmışdı. Onları gördükde her ikimiz ayağa qalxıb salamlaşaraq yeniden eyleşdik.
-Siz necesiniz? - Meryem Aydınla mene baxıb soruşduqda bugün üçün axırıncı damcı olmuşdu.
-Biz münasibetimize son qoymuşuq. - elimdeki qelemi sıxıb sanki ondan cesaret alaraq aniden dillendim. - Artıq söze de ehtiyac yoxdur. Biz öz aramızda danışıb hell etmişik. - sözümü bitirib Meryemle Celala döndükde her ikisi teeccüb ve maraq içerisinde mene

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>