mene doğru gelerek:
-Keç eyleş. - dedi.
-Ehtiyac yoxdur. Men Meryemle gedecem. - söyleyib eseble bir daha etrafa baxırdım.
-Onlar bayaqdan getdiler.
Ağlıma getirdiyim ehtimalın indi tam da içinde idim. Esebden ellerim ese-ese telefonu elime alib taksi sifariş ederek yolun kenarına doğru addımlayıb gözlemeye başladım.
-Liliya, sene dedim keç otur!
-Men o maşına oturmayacam! - onun qışqırmağına men de özümü saxlaya bilmeyib qoşuldum.
-Gece yarısı taksi ile getmek menimle getmekden daha yaxşıdır?!
-He!
-Sen özün de ne etdiyini bilmirsen! O qurduğun seddlerden qalx bir bax dünyaya! Özünü qürura, qezebe hebs etmisen!
-Bu seni maraqlandırmır!!!
-Ya sebr! - Aydın esebini cilovlayıb sakit halda söyledi:
-Yaxşı keç otur aparım. Seni taksi ile göndere bilmerem.
Düzü, gece vaxtı özüm de çekinirdim lakin onu maşınına minmek niyyetinde deyildim.
-Dedim ki, senin maşınına minmeyecem!!!
-Nece isteyirsen. - deyib meni qucağına aldığı zaman gözlerim berelmiş amma özümü itirmeden:
-Burax meni! Çatmır sende! Qoy yere meni! - deye qışqırdıqda mene mehel qoymadan maşına mindirib düşe bilmeyim deye qapını da kilidleyib sükan arxasına keçdi.
-Sen ağlını itirmisen temiz!!!
-Sene dedim ki, öz xoşunla keç otur. Özün de qışqırma onsuz ses-küyden başım ağrıyır.
-Sene nifret edirem!!! - deye qışqırıb daha da heç ne demeden üzümü pencereye dönderib çöle baxırdım.
-Bilmediyim bir şey deyil. - onun sesinde hem gülümseme, hem de ağrı hiss etmişdim sanki. Amma üzümü ona döndermeyib, bir kelme de söylememişdim.

<< 1 ... 4 5 [6]