hekaye facebook...

Maşın dayanan kimi qapını açıb aşağı endim.
"Buradı" - dedi Emir çenesi ile qarşıdakı heybetli binanı işare ederek.
Başımı qaldırıb aşağıdan yuxarıya doğru nezerlerimi gezdirdim daş binanın üzerinde. Olduqca neheng idi...Xarici dizaynda klassikaya üstünlük verilmişdi.
Gelmişdim artıq. Aylardı üzerinde çalışdığım işin sonuna gelmişdim...
"Sen gede bilersen. Gerisini özüm hell ederem" - dedim gözlerimi bir an bele qarşımdakı binadan ayıra bilmeden. Bir an önce hell etmek isteyirdim bu işi. Emirden ses gelmeyince ona teref çevrildim. Qaşlarını çatmışdı.
"Bütün işleri mene gördürüb, indi de başından edirsen?". Bax, bax, bax...!
"Bunu danışmışdıq". Onu bu işe qarışdırmaq istemirdim.
"Men de senle gelirem". Ciddiydi! Etiraz etmeye ceht göstermeye bele ehtiyac yoxdu. Onu artıq yaxşı tanıyırdım.
Bezginlikle nefesimi buraxdım - "Yaxşı, gedek onda" - deyince girişe doğru irelilemeye başladıq.
Dönen qapıdan içeri girince ilk olaraq bizi sade dizayn olunmuş dehliz qarşıladı. Daha çox solğun renglere üstünlük verilmişdi. Krem, boz, açıq qehveyi...
Her neyse...Etrafı daha da inceleyecek halda deyildim.
Birlikde qebul şöbesine yaxınlaşdıq. Masa arxasında eyleşmiş cavan oğlan bizi gören kimi süni gülümsemesini taxdı ince dodaqlarına. Deyesen, onlara bunun üçün külli miqdarda pul ödeyirler. Her insan oğlunun işi deyil her gelene dodaq qıvırmaq.
"Salam, menim Zahid beyle görüşüm var idi". Anındaca ayağa qalxdı.
"Suay xanım sizsiniz?". Düzü, teeccüblenmedim desem yalan olar.
"Beli". Eynine tam oturmuş penceyinin yaxasını düzeldib gülümsemesine davam etdi.
"Zahid bey bu gün burda olmayacaq. Bunun üçün size teessüfümü bildirmeyimi istedi". Ahh! Yene mi her şey ters getmeye başlayır?!
"Sizi Zahid beyin oğlu Azer bey qarşılayacaq". Eşitdiyimle içime su sepildi sanki. Oh... Esas odu geri qayıtmayacağıq.
Cavan oğlan sual dolu nezerlerini Emirin üzerinde gezdirince - "Menimle gelecek" - dedim her şeyi aydınlaşdıraraq.
Yeniden gülümsedi ve masa

[1] 2 3 ... 13 >>