bilirdi.
Arxama döndüm. Tam qarşımda idi...Öz heybeti, öz qüdreti ile aylar evvel ilk defe bura gelerken heyecanla yanıb tutuşduğum şirket. Ağazade memarlıq...
Derin nefes aldım ulğumumun altındakı yumrunu ireli itelemek üçün. Deyişmemişdi...Heminki möhteşemliyi ile insanı özüne heyran buraxırdı hele de.
Gözlerimi zorluqla binadan ayırıb her zamankı möhteşem girişe doğru addımlamağa başladım. Keçmişi düşünüb zeif salmayacaqdım özümü. Ancaq yene de tereddütde idim...Belke yene bir zelzele baş verecekdi heyatımda ve meni amansızca dağıdıb tökecekdi. Belke de inanması ne qeder çetin olasa da çiçeklenecekdi yazın gelişi kimi...Ne bilmek olar...
İrelileyen zaman yanımda qara limuzin dayandı. Bir anlıq gözlerimi çevirdim hemin terefe. Diqqet çekilmeyecek derecede deyildi...
Sürücünün açdığı qapıdan men bahalıyam deye çığıran göy kostyumda adam endi. Mene doğru çevrilince tanımışdım. Azer bey idi bu...
"Salam, Suay xanım" - gülümseyerek iki addımda yanıma gelib qaba elini mene doğru uzatdı.
"Salam" - havadakı elinden tutdum.
"Buyurun" - dedi ve nezaketle yolu işare etdi. Birlikde girişe doğru irelilemeye başladıq.
"Heyecen var?"
"Biraz ola biler". Gülümsedi.
"Bu normaldı"
Dönen qapılardan içeri daxil olan zaman çiyinlerime ağırlıq çökdü sanki. Bu, futbol meydançasını xatırladan dehliz...Başımı yuxarı qaldırdım. Ve, hemin görkemli burun ucuma qeder gelib uzanan çilçıraq. Her şey öz möhteşemliyini itirmek bir kenara, daha da celb edici olmuşdu. Başımı iki yana salladım. Ehemiyyet verme, Suay! Buraya ne üçün geldiyini unutma!
"Her şey yolundadı?". Azer bey sual dolu baxışlarını üzüme dikmişdi.
"Elbette". Ona mecburi gülümsememi gönderib dehliz boyunca lifte doğru irelilemeye başladıq.
"Buranı menden yaxşı tanıyarsız". Sadece gülümsemekle kifayetlendim. Neden eyham vurduğunu bilirdim.
Çağırdığımız lift çox keçmeden geldi ve birlikde içeri daxil olduq. Yuxarı qalxdıqca artan gerginliyimle derk etmeye başlayırdım etdiklerimi. Onunla yeniden qarşılaşacaqdım.

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 >>