Heyatıma qış getiren insanı...Buzlarını eritmeye çalışarken ruhumu donduran insanı..
"İş teklifimi düşündünüz?". Azer beyin sesi ile düşüncelerimden ayrıldım.
"Beli". Qaşları havalandı.
"Cavabınız?"
"İclasdan sonra qerarımı bildirsem olar?". Düşünmeyine düşünmüşdüm, ancaq qerar vermemişdim. Vere bilmemişdim.
"Elbette! Sizin kimi bacarıqlı memarla işlemek isteyerik" - dedi yeniden bextini sınayaraq. Bacarıqlı memar...Bu sözlerle qürur hissi bele yaşaya bilmirdim. Her şey beynimden uçmuşdu. Zaman daraldıqca daha da gerilirdim özümden asılı olmadan. Bu deqiqe, özümü havada hiss edirdim. Atmosfer qatında asılı qalmış kimi... Biraz sonra belke de heyatımın en böyük sehvini edecekdim. Ancaq qerarlı idim. Bunu edecekdim!
Liftin, meni xatirelere çekmek isteyen tanış siqnal sesi eşidildi, sonra qapılar açıldı. Birlikde liftden endik ve dehlizde irelilemeye başladıq. Gözlerim qeyri-ixtiyari etrafda gezinince sümüklerimdeki sızıltını hiss edirdim. Otağa doğru atdığım her addımda boğazımdakı güclü el daha da sıxılırdı. Ya boğulacaqdım, ya da boğulacaqdım. Başqa yol yox idi...
"Sizin sayenizde şirketimiz itirdiyi nüfuzunu geri qaytaracaq". Azer beyin sesi yeniden meni çekib çıxardı üzmerime çöken yaşanmışların altından.
"Yeni, bu qeder özünüzden eminsiniz"
"Özüme yox, size". Onun geniş gülümsemesine qarşı yalandan dodaqlarımı qıvırdım. Onların mene olan güveni birce qram bele vecime deyildi. Öz hedefime çatmaq isteyirdim. Bu qeder!
"Buyurun". Azer bey qapısı açıq otağı göstererken bedenimin gırilmeyine engel ola bilmedim. Ne zaman çatmışdıq?! Titremeye başlayan elimi yumruq halına getirdim. Bele zeif düşe bilmezdim. Dayanacaqdım!
Başımı teşekkür menasında sallayıb içeriye doğru addım atdım. Üreyim yerinden çıxacaqdı sanki. İlk önce görüş merkezime temamile şüşe ile örtülü otaq girdi. Celd gözümü deyirmi masa arxasında eyleşenler arasında gezdirdim. O yox idi...Derin nefes çekdim içime. Sakitleş, Suay!
Ayaqüstü insanlarla salamlaşıb Azer beyle birlikde masa

<< 1 ... 10 11 [12] 13 >>