bilirdim. Emirin dodaqaltı gülümsemesi gözümden qaçmamışdı. Otaqdakı üstü qapalı sözler havada toqquşurdu. Sanki gizli müharibede idik.
"Dediyim kimi, ele bir teklifle geldiniz ki, sizi redd edecek şans bize vermediniz. Bu sıxıntılı veziyyetde Ağazadelerle mübarize aparacaq güc elde etdik".
Zahidovları ne vaxt, haradan vuracağımı çox gözel bilirdim. Aylardı işden geri qalan vaxtımı ancaq buna ayırmışdım. Son zamanlarda veziyyetleri çetinleşmişdi. Men de onlara temennasız olaraq öz layihemi teklif etmişdim. Kim yox deyerdi ki...Yoxsa sabah keçirilecek vacib qerar iclasında demek olar ki, heç bir şansları olmazdı.
"Ancaq sabahkı iclasda layihenin sahibi olaraq bizimle birge iştirak etmelisiniz". Başımı salladım.
"Elbette, bunu bilirem". İsteyim de bu idi.
"Sizi öz şirketimizde memar olaraq görmeyi de isteyerik" - dedi gülümseyerek. Bu bir iş teklifi idi? Yeni iş haqda düşünmemişdim heç. Emire çevirdim baxışlarımı. O da menim qeder teeccüblenmişdi.
"Bu teklifi gözlemediyim üçün terddütde qaldım, doğrusu. Bu haqda düşünmek isteyirem, eger sizin üçün bir problem yoxdursa".
"Elbette, düşünün"
* * *
Aylardı qapalı olan paslanmış qapıda nezerlerimi gezdirirdim. İçeri girib-girmemek arasında helede qerarsız idim. Emiri zorla da olsa yalnız qalmaq isyediyime inandıra bilmişdim. Onun da ailesi, heyatı var idi. Kiminse mene göre narahat olmasını istemirdim. Öyreşmişdim men...Yalnızlıq en böyük dostuma çevrilmişdi artıq.
Buradan son defe çıxdığım an gözlerimin qarşısında canlandı. Yorğun, tükenmiş...En esası nenemsiz...
Sonda, elimdeki açarı oyuğuna salıb iki defe sola çevirdim. Qapı açılan kimi içerinin küflenmiş iyi burun deliklerimi göynetmeye başlamışdı artıq. Qapını biraz daha iteleyib içeri doğru addım atdım. Açarı kenardakı toz bağlamış çekmecenin üzerine qoyub, arxamca qapını bağladım. Ayaqqabımı çıxarmadan toz bağlamış döşemede iz buraxaraq dehliz boyu addımlamağa başladım.
Heyat nece de qeribedi. Aylar önce sona geldiyimi sanarken, daha güclü biri olaraq

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 13 >>