istediyim bu idi? Onlarla reqabet aparmaq? Yox! Yox! Menim reqabete gücüm yox idi. Sadece zerer vermek isteyirdim. Bu, Ayazın mene verdiyi zererin kiçik hissesini bele teşkil etmezken sadece isteyirdim...
"İş teklifini qebul etmek burda qalmaq demekdi. Ancaq men hele buna qerar vermemişem". Oturaq veziyyete gelib qaşlarını çatdı.
"Mene getmeyeceyini demişdin!". Dirseyimi çekib bedenimi yatağa atdım.
"Qalacağımı da dememişdim"
* * *
Yataqda dartındım bedenimi açmaq üçün. Sonra yarıoyanıq veziyyetde ayaqlarımı yataqdan sallayıb saata baxdım. Gece qurduğum zengli saat hele çalmamışdı. Kanadada yaşadığım müddetde verdiş almışdı bu veziyyet mende. Sağolsun gece diksinmelerim mene yuxunun ne olduğunu unutdurmuşdu. Bu qeder aydan sonda ilk defedi ki, yuxu dermanı içmeden yatmışdım. Bunda, yol yorğunluğunun böyük rolu var idi...
Tam olaraq ayıldıqdan sonra ayağa qalxıb hamam otağına keçdim. Dişlerimi fırçalayıb el üzümü yuduqdan sonra metbexe yön aldım. Qehvedanı su ile doldurub qaynamağa qoydum. Yene sessiz idi evin her bucağı. Hemişeki yerim olan Bakı menzereli pencerekenarına keçdim. Bu gün Nermin işe gedeceyi üçün axşam çıxıb getmişdi. Deli qız universiteti bitirib, ailesinin kömekliyi ile kiçik butik açmışdı özüne. Bir sözle, menim olmadığım müddetde her kes öz yolunu seçmiş, emin addımlarla irelilemeye çalışırdı. Bir men idim darmadağın. Başlanğıcım keder, ortalığım felaket, sonum...Onu düşünmek bele istemirem. Sehere oyanacağım ümidim bele yox idi. Ancaq bele davam etmeyecekdi! Bu gün ferqliydi! Bu gün heyatımda ilk defe tek başına verdiyim qerarın son merhelesinde idim. Sonu ne olursa olsun buna hazır idim! Nece hiss etdiyimi deyil aydınlaşdırmaq, onu gizlemeye bele çalışırdım. Güclü idim men!
Qehvedanın qaynadığını xeber veren sesle pencere kenarından ayrıldım. Çay demlemek, süfre hazırlamaq...Boş bir şeymiş kimi gelirdi mene.
Tanış melodiya ses il qonaq otağına keçib masa üzerindeki telefonu qulağıma götürdüm.
"Alo?"
"Suay, on deqiqeye gelirem. Gözle

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 13 >>