izleyirdi. Amma getmekden basqa da elaci yoc idi. Parka catdiqlarinda Ferac gorkemini deyismeden skamyada oturaraq Incinin gozlerindeki o ifade ile Zemineye baxirdi Zemine ise ne edeceyini bilmirdi. Amma bir yerden baslamali idi.
F- esidirem xanim qiz! buyurun
Z- men, sey. Men demek isteyiremki, senden axirinci hereketime gore uzr isteyirem! Mene gore bu hallara dusmeyini istemirem
F- axmaq sene gore niye? o artiq kecmisde qaldi deyende bu Zemineni olduqca cox incidir.. Gozleri artiq sulanirdi. Basini asagi eyib yeniden davam edir
Z- evine qayitmalisan. Atan, anan . Bacin, her kes senin ucun cox narahatdir! onlara bunu etmeye haqqin yoxdu. Birde..
F- bitirdin?
Z- birde bu qeder kobud olmagina ehtiyac yoxdu! Allah amaninda deyerek arxasini donub goz yasi tokerek getmek isteyende Ferac dillenir
F- bes sen? Bu soze teccublenen Zemine basini bele qaldirmir yerden,- Sen narahat olmadin hec? Senin haqqin vardi mene etdiklerine? menim bu halimin baiskari olmaga?! Bu sozleri dedikce Zemine daha cox yaralanirdi.. qacib getmek isteyende Bogazinda hiss etdiyi isti nefes onu daha cox agladir
F- seni sevirem! vecime deyil sen kimi sevirsen! Yanimda ol! sen olmayanda men buyam! sen yoxsansa mende yoxam! deyerek Zemineni daha cox sixir. Zemine bir anliq ozune nifret etsede arxaya donub Feraci qucaqlayir. Boynuna ele bir ehatelemisdiki Bundan her ikisi memnun gorunurdu
Z- bagisla, hiqiriqlarla davam edirdi,- bele lmasini istemirdim, mende seni sevirem deyerek Feraci daha cox sixir ozune.. Belelikle Ferac ve Zemine barismis ve bundan sonraki heyatlarini bir yerde yasamaga soz vermisdiler.. Leylanin basini doldura bilen Ferac cox tezlikle elci gonderib Zemineye sadec nisan qoymaqlarini istemisdi. Zemine ise bir sert daxilinde bunu qebul edecekdi, universitete qebul olunmali ve oxuduqdan sonra evlilik olacaqdi.. Ferac ise bununla maraqlanmirdi "mene yalniz o maraqlidi ki qoy hami bilsin sen menimsen! vessalam" deyib sohbeti baglamisdi. Indi ise onlarin sevgileri goz

<< 1 ... 128 129 [130] 131 132 ... 151 >>