açdım.
"Düşünürem ki, rehberi olduğum şirketin memarına bir deste gül göndermeyime etiraz etmersiniz. Aydın Heyderov."
Kağız elimde özümü gülmekden saxlaya bilmemişdim. Biraz keçmiş Aydın içeri keçerek yaxınıma gelib:
-Senden cavab gelmedi. Dedim yaxşısı gelim özüm öyrenim. - soruşduqda çaşıb qalmışdım.
-Ne cavab?
-Etiraz etmirsen ki? - o, gülümseyerek soruşduqda ne demek istediyini yenice anlayıb başımı aşağı salıb tebessüm yerleşdirdim üzüme.
Aydın elini çeneme doğru getirib yuxarı qaldırdıqda qapını gözlenilmeden açılmasına celd ayağa qalxdım. Celal bizi gördükde gülerek:
-Seni düz yerde axtarırmışam. Vaxtın olanda gelersen otağıma. - söyleyib qapını örtüb getdi.
Üzbeüz dayandıqda Aydın elini belime ataraq meni özüne teref çekib:
-Belke biz eyni otaqda işleyek? Senin masanı, levazimatlarını menim otağıma aparaq.
-Niye?
-Gözüm her yerde seni axtarır. - o, burnunu menim burnuma toxundurub dillendi. - Sensiz qala bilmirem daha.
-Aydın, sen getsen yaxşı olar. - ondan aralanıb masama eyleşdim.
O ise heç ne demeden otaqdan çıxıb getdikde ağlım tamam qarışmışdı. Aydınla aramızda baş veren her ne idise onun sehrine qapılmaqdan, ona qarşı qurduğum bütün divarları yerle yeksan etmekden qorxurdum. Amma onun etdiklerine etiraz da ede bilmirdim.
Aradan keçen iki aya yaxın müddetde Aydın her vechle mene yaxın olmağa çalışır, men ise onun qelbini qırmamağa çalışsam da tamamile her şeyi buraxıb Aydınla sağlam bir münasibet qura bilmirdim. Özümü bezen buna mecbur edir, men de ona yaxın olmağa çalışırdım. Amma olmurdu, alınmırdı. Sanki aramızda maneler var idi ve biz buna qalib gele bilmirdik. Men onu sevib sevmediyimi de aydınlaşdıra bilmirdim. Her gün başqa fikirle oyanır, her gece başqa fikirle yuxuya gedirdim.
Artıq dekabr ayı gelmiş, bütün her kesi yeni il heyecanı, tetil sevinci öz ağuşuna almışdı. Havalar ise o qeder soyumuşdu ki, bütün günü yatmaq isteyir, seherleri güclükle işe gedirdim.
Aydın ise demek olar her gün xoş sürprizleri ile az da olsa

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>