Gülümsememi saxlaya bilmedim. Her kes kimi seni başa düşürem dese bundan daha mentiqli olardı. Çayından bir qurtum daha aldı. Çetinlik çekdiyi üz ifadesinden hiss olunurdu.
"Peşmandı". Eşitdiyimle gic gülmek hissi geldi.
"Peşmandı?!" - dedim istehzayla. Peşmançılıq ve Ayaz?! Bir ara buna sehere qeder gülmeli idim.
"Sen getdikden sonra dağıtdığı qeder dağıldı". Bu adam meni ne sanırdı?! Elimi hirsle masaya vurunca bir-iki insan bize teref çevrildi.
"Bunları dinlemek istemirem! Meni bura onu müdafie etmek üçün getirmisen?!". Heqiqeten, oradan baxanda axmaq birine benzeyirdim?!
"Yox! Yox! Onu müdafie etmirem! Qetiyyen!" -telaşla dillenib ellerini qarşısında salladı.
"Onun yaşadıqlarını deyirem sadece". Bu adam menim sebrimi sınamaq üçün gönderilmişdi, deyesen! He! He! Başqa cür ola bilmezdi! Masanın üzerinden ona doğru eyildim.
"İnan, menim yaşadıqlarımı bilsen üreyin dayanmaz" - deyince rengi ağardı. Aldığı sima görülmeye deyerdi. Alnını ovmağa başladı.
"Bilirem, bilirem. Her şeyi bilirem" - gözlerini masa üzerinde birleşdiriyi eline endirdi.
"Seni çox axtardı". Hele de susmurdu!
"Onun ne etdiyi meni maraqlandırmır!" - bu defe sesim daha yüksek çıxdı. Ayağa qalxırdım ki mene uzatdığı kağızla yeniden yerime eyleşmeli oldum.
"Bu nedi?"
"Seni axtarmaq üçün tutduğu insanların siyahısı". Ne?! Bunlar iki dost başlarını itirmişdiler! Celd kağızı elime alıb açdım. Qırxa yaxın insan adı var idi burada. Gözlerimi ona çevirince yeniden dile geldi.
"Heç biri senin izini tapa bilmedi deye işden qovulublar". Heqiqeten, meni tapmaq üçün adam tutmuşdu?
"Seni axtarmaqdan el çekmedi heç zaman. Yeni birini tutmuşdu, ancaq seninle qarşılaşınca onu da qovdu". Nedense bu qovdu sözünün altında daha başqa şeylerin yatdığını sezirdim. Meselen, bir-iki yumruq kimi.
"Neçe illik dostumdu, ancaq onu heç bele görmemişdim". Yene onu müdafie edirdi!
"Besdi! Ele bir insan tanımıram men! Bu qeder!". Bütün hirsimi kağız parçasından çıxıb qarşısına tulladım. Gözü bir an

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 ... 16 >>