kağıza ilişse de yeniden hemin günahkar baxışlarını mene dikdi.
Ağzını açıb bir söz demek isteyerken ayağa qalxıb iki elimi de masaya yerleşdirerek öne doğru eyildim.
"Onun haqqında meni heçne maraqlandırmır! Bitti!" - sözleri tek-tek vurğulayıb çantamı elime aldım.
"Sağol!" -geriye çevrilib ireliledim. Lakin eşitdiyimle yeniden ayaq saxlamalı oldum.
"O seni sevir, Suay!". Ayaqlarım yere yapışdı sanki. Ne dedi bu adam?!
"Sene olan qezebinin de sebebi budu. Çünki, ilk defe birini sebebsiz sevir"
"Sus!" - hirsle geriye çevrildim.
"İlk defe biri, onu doğru bildiklerinin yanlış olduğu üzerinde düşünmeye vadar edir"
"Sus dedim!" - qışqıraraq ona doğru addımladım - "Sevgini bu qeder ucuzlaşdırma!". Bu deqiqe bütün restoranın bize baxması vecime bele deyildi! Ulğumum üzerinde yuva qurmuş qezebimi, ancaq qışqıraraq yox ede bilerdim.
"Müdafie etdiyin o sadist adam, sadece, insanlara ezab vermeyi seve biler!". Baxışlarını yere endirdi. Ah, dilini uddu deyesen!
"Nedi, indide müdafie et çox sevdiyin günahsız dostunu! Niye susursan?!"
"Bilmediyin şeyler var". Allahım, başımı itirecekdim! Derinden nefes alıb üzüme düşen saçımı geriye atdım. Sakit olacaqdım..!
"Nedi menim o bilediyim şey?" - sesimi sakit tutmaq üçün içimde böyük savaş verirdim. İçimdeki alov her an sözlere qarışıb ağzımdan çıxa bilerdi.
"Bunu, ancaq Ayaz deye biler". Bir daha derin nefes çekdim içime. Bu deqiqe, masanın üzerindeki fincanı divara çırpmaq isteyimi gücle basdırırdım.
"Eger bu Ayazla meni danışdırmağın bir yoludusa, inan mene çox axmaqcadı"
"Seninle danışdığımdan xebersizdi"
"Bunun heç bir menası yoxdu". Biraz daha burada qala bilmeyecekdim! Geriye çevrilib çıxışa doğru addımlamağa başladım. Lenete gelesen! Ayaz sanki bir xalta olmuş boynumdan sallanırdı! Günah mendedi! Başdan buraya gelib onu dinlemeyecekdim!
Eve giren kimi ilk işim acı qehve hazırlamaq oldu. Günün yorğunluğunu, ancaq bununla ata bilerdim. Qehve fincanımı da elime alıb düşünceler diyarım olan

<< 1 ... 11 12 [13] 14 15 16 >>