"Suay, dayan!". Daha da yaxınlaşdığını hiss edirdim. Addımlarımı itileşdirdim. Bu deqiqe, onunla danışmaq en son isteyeceyim şey bele deyil!
"Qırmızı!". Ayaq saxladım. Qırmızı...Ne çox sevirdim onun mene bu seslenişini...Sadece ona aid idi...
Qarşıma keçince bir addım geriledim. Üz-üze idik. Bu sert qoxusu...Zibil!
"Danışmalıyıq". Sadece enib qalxan sinesine baxırdım. Nefes-nefese idi. Onunla danışmayacaqdım! Heç vaxt!
Yanından keçmek isteyerken qolumdan tutdu. Toxunuşu ile bedenime elektrik dalğası yayıldı sanki. Celd qolumu geri çekib elinden xilas etdim.
"Birde mene toxunmağa cüret etme!" - sözleri tek-tek vurğuladım işare barmağımı ona uzadarken. Sonra iti addımlarla yanından keçib yola doğru ireliledim.
"Dayan, Suay!". Arxadan seslenmesine ehemiyyet vermedim. Getmeli idim buradan! Getmeli idim!
Birden qulaqbatırıcı siqnal sesi ile diksinib, refleks olaraq başımı sola çevirdim. Üzerime gelen maşını görünce bedenim qıc olub qaldı.
"Suay!".
Ne olduğunu anlamadan ayaqlarım yerden kesildi ve yere çırpıldım. Qulaqlarımda sadece nefes alış verişimin sesi var idi. Kenardakı sesler uğultu kimi gelirdi mene. Dikelmek istedim ancaq ayağımdan ağrı qopunca sadece inildeye bildim.
"Qırmızı, yaxşısan?!". Heyecanlı ses çox yaxınımda idi. Başımı qaldırınca Ayazla göz-göze geldik. Ne...ne olmuşdu axı?! Celd gözlerimi etrafda gezdirdim. İnsanlar başımıza yığışmışdı. Yeniden gözlerimi Ayaza çevirdim. Eli ile üzümü qavradı.
"Qorxma, keçdi". Fısıltılı sesine qarşı yuxudan ayıldım sanki. Ayazın üzerinde idim. Maşın vurmamışdı! Ayaz xilas etmişdi...!
Onun üzerindeydim...!
Elini üzümden iteleyib ağrıyan ayağıma inad sarsaq hereketle ayağa qalxdım. Her kes dehşetle bizi izleyirdi.
"Maşının altına atırsan özünü, axmaq!". Adamın biri elini havada yelleyerek mene doğru gelirdi.
"Ne dedin sen?!". Ayaz hirsle ayağa qalxıb adamın boğazından yapışdı.
"Bir de tekrarla görüm!". Adamı geri-geri iteleyerek maşına söykedi. Etrafı qışqırıq sesleri bürümüşdü. İlahi,

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 16 >>