Men ondan soruşdum: “Axı, sizin ayaqlarınız şikestdir, nece gedersiniz?” O dedi: ” Bu dairenin lezzetini daddıqdan sonra, mene ele gelir ki, buradan lap qaça da bilerem… Әger qadağan olmasaydı, indice çıxıb qaçardım”.

Menden arxada, yerde bir qadın uzanmışdı. Diqqetle baxdım. Qadın ölmüşdü. Beli, beli, ölmüşdü, ancaq danışırdı. Ölmüş qadın deyirdi: “Әger bu daireleri dağıtsaydılar ve men geze bilseydim…” Men dedim: “Axı, siz canlı deyilsiniz, bu barede fikirleşmeye deyermi?” Qadın dedi: “Ölenden beri men bir defe de olsun, gezmek arzusuna düşmemişdim, lakin çekilmiş daireden kenara çıxmaq bize qadağan olunan kimi mende gezmeye böyük bir heves oyanmışdır. Әger bu dairede olmasaydım, heç ağlıma gelmezdi ki, men de siz canlılar kimi hereket ede bilerem”.

Qarşımda bir genc gördüm. Zavallını iflic vurmuşdu. O da dua edirdi: “Eh, ne olaydı, bir adam tapılaydı, bu daireni dağıdıb meni xilas edeydi!” Men dedim: “Axı siz heç barmağınızı da terpede bilmirsiniz. Bundan başqa dövrenizde heç bir daire de yoxdur”. İflic vurmuş genc dedi: “Beli, siz haqlısınız, men elimle daire çekmemişem, onu ancaq xeyalen cızmışam, ancaq yene de onun içerisinden heç cür çıxa bilmirem!”
Bir sözle, hamımız, intizar ve namelumluq içerisinde ezab çekirdik. Ordan-burdan sesler eşidilirdi:

– Eh, bir nefer gelib, bizi buradan çıxarsaydı! Haradadır, ele bir xilaskar ki, cesaret edib bu daireleri silsin…”

Yavaş-yavaş hamı bu barede danışırdı. Men de onlardan geri qalmırdım. Hava qaraldı, gece düşdü. Men deli olmaq derecesine gelirdim. Birden kiminse sesini eşitdim: “Әger biriniz daireden çıxarsa, men de onun dalınca çıxmağa hazıram. Әger biriniz ayağınızı dairenin xetti üstüne qoyarsa, men de bele ederem”. Bir azdan yene ses eşidildi: “Әger bir nefer çıxarsa, men de…” Nehayet, bu ses ümumi bir bağırtıya çevrildi: “Bele bir cesur adam yoxdurmu? Bes o haradadır? Biriniz barı çıxınız?”
Bele bir adam hamı ola bilerdi, ancaq heç kes ağız açıb, “men” demedi.

Ele bu zaman bir pişik göründü.

<< 1 2 [3] 4 >>