enib qalxırdı.

"Sevginin nece bir şey olduğunu bilmeyen adam, onu nece başqa birine vere biler?" - yene otağın ürkütücü sessizliyini onun qalın sesi basdırdı. Sesinde qeribe ton var idi. Sanki danışarken eziyyet çekirdi.

Gözlerini açıb mene baxdı - "İnsan sevgiden qorxub, ona sevgini öyreden birini incitmek isteyermi?" - yeniden gözlerini tavana zilledi. Üze çıxan ulğumu yavaşca enib qalxdı.

"Men incitdim"

Beynim düşünce qabiliyyetin itirmişdi. İlk defe idi ki, onun dilinden özü haqqında nese öyrenirdim. Ve bu onun öz isteyi ile olurdu. Yeniden otağa sükut çökdü. Sadece nefeslerimizin sesi toqquşurdu qaranlıq otaqda. Sanki sessizlik neql edirdi bize bütün yaşadıqlarımızı. Sanki bununla dinclik tapırdı ruhumuz...

"Sen gedince bitdi sandım". Anındaca çaşqınlıqla ona teref çevirdim üzümü. Sanki qabırğalarım tek-tek bedenime batıb meni nefessiz buraxırdı. Sesi ele çaresiz çıxmışdı ki...

"O gece qayıtdım, Qırmızı" - üzünü mene çevirdi - "Üzüme baxmasan, menden nifret etsen de seni bir daha buraxmamaq üçün qayıtmışdım! Ancaq ne oldu? Sen yox idin! Getmişdin!". Bu sözlerinden afallasam da özümü ele almağa çalışdım.

"Men seni gözledim" - sonda itirdiyim dilimi tapmışdım. İçimde qeribe hiss var idi. Sanki üreyimle birge bütün bedenim döyünürdü. Helede inana bilmirdim. Biz neler danışırdıq bele. Özüde hemin geceki otaqda. Bunun üçünmü meni buraya getirmişdi? Qebul etmek istemesem bele özümü nisbeten daha dinc hiss edirdim.

"O qezadan sonra ilk defe itirmek hissini yaşadım. Bütün axtarma çabalarım hamısı boşa gedirdi. Sen ele bir gizlenmişdin ki, Suay!". O gözleri yene qezeb doluydu. Otaq yeniden öz sessizliyine dönerken gözlerimiz kilitlenmişdi bir-birlerine.

"Qeza?" - deye soruşdum zorluqla dodaqlarımı aralayaraq. Yalançı gülümsemesini dodaqlarına taxıb üzünü tavana çevirdi. Nefes alarken titrekliyi hiss etmişdim.

"Dörd yaşındaydım. Menim üçün her şey gözel idi. Bütün uşaqların isteyeceyi her şeye sahib idim". Saçını arxaya

<< 1 ... 13 14 [15] 16 17 18 >>