gözleri üzerimde idi. Hiss edirdim...

"Menim pisliyim seni kirlede bilmeyib bele". Anındaca üzümü ona çevirdim. Ne demek idi bu? Bütün düşüncelerim o qeder alt-üst olmuşdu ki. Bu danışdıqlarımız çox ağır gelirdi. Ne düşüneceyimi bele bilmirdim. Sanki ağlım bir terefde üreyim başqa terefde, duyğularım ise...Bax onu özümde bilmirdim. Bu uzanan sessizliyin içinde boğulacaqdım artıq.

"Ne olacaq indi, Ayaz. Meni bura getirdin. Bu eve, bu otağa getirdin. Sen danışdın men dinledim. İndi ne olacaq, he? Bütün bunlar keçmişde olanları unutduracaq? Men unudacam etdiklerini? O bedenime dağ basan sözlerini?". Başını salladı nece geldi. Ne düşündüyünü ele bilmek isterdim ki. Yumruq etdiyi elini dişlerinin arasına aldı. Cavabsız saniyeler uzandıqca sebrim daralırdı. Yataqdan endim yavaşca. Ne deyeceyini gözleyirdim ki? Men özümü bilirdim. Ağzından çıxacaq heç bir söz yaralarıma melhem ola bilmezdi.

"Evlen menimle"

Eşitdiklerimin verdiyi çaşqınlıqla ona teref döndüm. Evlenmek?! Bu...bu adam ne danışır?! İstemsizce qehqehe atmağa başladım. Onun üzerimdeki irileşmiş gözleri daha da gülmeye mecbur edirdi meni. Bu adam başını itirmişdi.

"Gülmeli olan nedi" . Dodaqlarına yan gülüş hakim idi. Qaşlarını çatmış teeccüble meni izleyirdi. Deyesen ağzından çıxandan qulağının xeberi yoxdu. Birden qehqehem yox oldu, ancaq sol terefimde qeribe ağırlıq yarandı. Bu ani duyğu deyişmeleri heç normal deyildi. Sanki bedenim buradadı, ruhum ise onun bu qeribe davranışlarını bir kenardan izleyir. İki elimle üzümü ovuşdurub derinden nefes aldım.

"Bu nece bir oyundu, Ayaz?"

"Oyun yoxdu! İndiye qeder de olmamışdı!" - ayağa qalxıb qarşıma keçdi - "Men ciddiyem". Baxışları qetiydi. Eger bu oyun deyilse onda bütün bunlar ne demekdi axı?! Düşüne bilmemek deli edirdi meni!

"Men getmeliyem" - yanından keçmek isteyerken qolumdan tutub meni özüne çevirdi.

"Toxunma!". Bir anlıq afallasa da qolumu buraxdı.

"Cavab vermedin"

"Neye cavab verim? Bunu vicdanın rahatlasın

<< 1 ... 15 16 [17] 18 >>