düzeltmekden dem vurursan mene! Üzüme bax cavab ver! Hansı deyeceyeyin söz her şeyi unutdura biler?!". Ele bir sima almışdı ki, qarşımda. Nedi ağlayacaqdı indi?!
"Ancaq yenede çox sağol" - afallayınca gülümsedim - "Mene iç üzünü özün gösterdiyin üçün". Son sözümü de deyib yanından ayrıldım.
Bir neçe metr elece seki boyunca ireliledikden sonra, gördüyüm ilk taksiye el salladım. Qarşımda dayanan kimi qapını açıb eyleşdim. Gedeceyim ünvanı sürücüye bildirib yerimi rahatladım. Bütün geceni dikdabanda olduğum üçün ayaqlarım sızıldayırdı. Ne üçün gelmişdim, ne ile qarşılaşdım. Heqiqeten, men ne yaşayıram bele?!
Meger, ne çox menle danışmaq isteyen varmış! Meger ne qeder peşman olan varmış! Ne qeribedi...Birazdan özüm özümü günahkar elan edecekdim. Bu düşünceme qarşı kiçik qehqehe atınca celd elimle ağzımı qapadım. Sürücünün göz aynasından mene atdığı qeribe baxış diqqetimden yayınmamışdı. Yeqin ki, deli olduğumu düşünür. Bele getse onsuzda sonum ele olacaqdı...
Binanın qarşısında dayanınca pulu ödeyib taksiden endim. Menzilin ağır qapısını var gücümle iteleyib içeri daxil oldum. Liftle yuxarıya qalxarken bir terefden de çantamda açarı axtarırdım. Ah, sonda tapa bilmişdim. Zefer qazanmış kimi açarı qarşımda salladım. Ele bu anda liftin qapısı açıldı ve görmeyi en son istediyim adam peyda oldu qarşımda. Tereddütle liften enib ona doğru bir-iki addım atdım. Yox! Yox! Gözlerim mene menasız bir oyun oynamış olsun!
O zenge basdıqca menim beynimde guruldayan cingiltili ses bunun doğru olduğu gerçeyini çatdırırdı beynime. Sonda, dodaqlarından çıxardığı iyrenc söyüşle arxaya çevrildi, ancaq ele o andaca ayaq saxladı. Çaşqınlıq dolu qaraları evvelce gözlerime dolandı, sonra başdan aşağı meni süzdü.
"Sen...Sen bu vaxtı haradan gelirsen?". Bir addım mene doğru atsa da çox ireli getmeyib oradaca dayandı. Bunu gece vaxtı qapıma dayanan insan soruşur?!
"Bu vaxtı hansı cehennemden gelirsen, Suay?!" - kükreyince boş dehlizde eks-seda verdi qalın sesi.
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç