Gözlerimi qapayıb derinden nefes aldım. Yeniden gözlerimi açınca hemin ürkütücü qaralarla qarşılaşdım. Nedi menden izahat gözleyirdi?! Bir cavab vermeden onu arxamda qoyaraq yanından keçib qapıya yaxınlaşdım. Yene hemin sert qoxu! Zibil!

"Bu ne haldı?! Bu geyimle hara getmişdin?!". Dodaqaltı gülümsedim. Küreyimin açıq olmasına heç bu qeder sevinmemişdim. Düz yanımda dayansa da mene toxunmaq üçün bir hemle etmedi. Qezebini hüceyrelerime qeder hiss edirdim. Ne haqla mene bele davranır?! Derin nefes çekdim içime. Zibil! Titreyen elim açarı oyuğuna salmağa imkan vermirdi!

"Seninleyem! Cavab ver!". Üzüme doğru qışqırınca sakit olmağa çalışaraq ona teref çevirdim üzümü.

"Sen kimsen?".

Ürkütücü baxışları gözlerimde dondu. Yeniden qarşıma döndüm. Bu defe açarı oyuğuna sala bilmişdim. İki defe sola çevirince qapı açıldı. İçeri daxil oldum, lakin qapını arxamca bağlayacağım zaman Ayaz imkan vermedi.

"Danışacıq"

"Burax qapını". Bacardığım qeder sakit tutmağa çalışırdım sesimi. Qapını bağlamaq üçün özüme teref iteledim, ancaq Ayaz ele berk tutmuşdu ki...Mümkün olmadı!

"Men danışacıq dedimse, demeli danışacıq". Qapını iteleyib içeri daxil oldu.

"Sen ne edirsen?! Çıx çöle!". Allahım, deli olacaqdım! Meni dinlemeden qapını arxasınca bağlayıb mene teref çevrildi.

"Hardan gelirsen dedim sene!" - dişlerinin arasından mırıldandı qezeble. Qızmış buğa yeniden geriye dönmüşdü.

"Bu seni maraqlandırmır! Çıx evimden!" - qapını gösterdim. Başımı itirecekdim! Hansı haqla evime bele girir?!

"Mene adam kimi cavab ver!" - qolumdan tutub arxaya iteleyince bedenim soyuq divara çırpıldı. Üzümü turşutdum çırpılmanın verdiyi sızıltıyla. İndi divarla arasına sıxışıb qalmışdım.

"Uzaq dur!" - qolumu çekmek istedim, ancaq daha da sıxdı! Zibil!

"Cavab ver!"

"Zahidovların qalibiyyet yığıncağında idim! Sizi ezmeyimizi qeyd edirdik! Oldu?! Razı qaldın?!" - üzüne doğru qışqırdım bütün qezebimle! Bu gece yaşadıqlarım nedi axı bele?!

Qolumu

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 18 >>