serbest buraxıb geriye çekildi. Elini qara saçlarından keçirib istehzayla gülümsemeye başladı. Ne oldu indi?!

"Sence de gülmeli deyil?". Ne danışırdı bu adam?! Divara sığınmış bu cümlenin sonunu gözleyirdim.

"Menim qadınım reqibimle elbir olub meni çökdürmeye çalışır". Ne...Ne?! Menim qadınım?!

"Mene bilirsen ne maraqlıdı?". Zorluqla udqundum. Bu sakitlik heç xoşuma gelmirdi.

"Sen orada nece işlemeye başladın? Yoxsa..." - istehzayla başdan aşağı meni süzdü - "Bedeninin bu işde rolu var?".

Son sözleri qulağımı kar etmeye çalışan uğultuya çevrildi. Bedenim boşaldı sanki. Zorla bir-birine yapışdırdığım qelbimin qırıntıları batdı tek-tek ayaq barmaqlarıma. Yox! Yox! Bu eşitdiklerim doğru ola bilmez! Elimin birini divara söykedim yıxılmamaq üçün. Boğazımdan qalxan istilik nefesimi kesirdi. O istehzalı gülüşü yox olmuşdu. Tapdığım birce qram gücle elimi yumruq halına getirdim. Bu defe men onu başdan aşağı süzüb gözlerine dikdim nifret dolu baxışlarımı.

"Bilirsen ne var?" - üzümü turşutdum - "Senden iyrenirem". Gözlerini qırpışdırdı bir neçe defe. Mene doğru addım atınca elimi qaldırdım.

"Gelme!". Dayandı. Özümü yüksekden yere çırpılmış kimi hiss edirdim. Paramparça...Zorluqla udqununca bedenime sancı dalğası yayıldı. Heçne qalmamışdı elimde. Birce qram qürurum var idi onu da mehv etmişdi amansızca.

"Get". Üzüne bele baxmadan elimle qapını gösterdim. Onunla eyni yerde nefes almaqdansa nefessiz qalmaq daha yaxşı idi.
Bir millim bele terpenmeyince beynimden tok vurdular sanki.

"Ne dayanmısan?! Redd ol!" - avazım çıxdığı qeder bağırdım. İlahi, elim ayağım esirdi. Bu nece bir şey idi axı?! Elimi boğazıma qoydum. Axıtmadığım her göz yaşı ulğumum üzerinde düyünlenib qalırdı.

Başımı qaldırıb qarşımdakı iri cüsseye baxdım. Ha yıxıldı yıxılacaqdı menim kimi. Biraz daha qaldırdım başımı. Üzünde ele bir ifade vardı ki...Heç görmek istemediyim. Bu sözlerden sonra o ifade düzgün deyildi! Acı dolu yox, nifret dolu baxmalı idi menim kimi!

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 18 >>