demekdi?!

Çaresiz qalıb yeniden metbexe qayıtdım.

"Aç bu qapını!". Yene meni eşitmemiş kimi öz işine davam edirdi.

"Seninleyem, Ayaz! Aç bu qapını getmek isteyirem!". Tavanı masaya yerleşdirdi.

"Otur, yemek soyumasın". Eseble dodaqlarımı bir-birine basdırmış, sadece onu izleyirdim. Eline aldığı boşqaba yemek doldurdu. Nece çıxacaqdım axı men buradan?!
Ayazın masa üzerindeki telefonu çalınca lenet oxudum axmaqlığıma! Telefon! Göresen hardaydı menim telefonum? En yaxşısı axtarmaqdı. Geriye çevrilib otaqdan çıxacağım zaman eşitdiyim şeyle dayanmalı oldum.

"Boşuna axtarıb özünü yorma. Telefonunu tulladım getdi". Zorluqla udqundum. Sakit olmalıydım...Sakit! Titreyen elimle saçımı qulağım arxasına verib geriye çevrildim.

"Heqiqeten anlamıram, Ayaz. Nece bir oyun içerisindeyem men?". Üzüme bele baxmadan yandakı sudan içib eliyle dodaqlarını sildi.

"Uzatma! Otur dedim...". Eline çengeli alıb yemeye başlayınca beynimden tok vuruldu sanki. Bu vecsiz hereketleri meni deli edirdi!

"Oturmayacam! Getmek isteyirem! Bu lenete gelmiş evden çıxmaq isteyirem!". Elindeki çengeli masaya çırpınca çıxan sese qarşı dik atıldım. Stulu kenara iteleyib hirsle ayağa qalxdı. Qarşıma keçince bir addım geriledim. Yene baxışları öz ürkütücülüye bürünmüşdü.

"Keç eyleş, yemeyini ye. Menim sebrimi sınama!". Tek-tek vurğuladı sözleri. Ah, onum sözüne emel edeceyimi sanırdı?! Axmaq!

"Kim kimin sebrini sınayır, he?!" - masa üzerindeki boşqabı divara çırpdım - "Meni qaçırıb bu lenete gelmiş eve getirmisen, qapını kilitlemisen! İndi kim kimin sebrini sınayır?!". Elime ne keçdise sırayla divara çırpmağa başladım.

"Sen kimsen he kimsen?! Heç kim meni burda zorla saxlaya bilmez?!". Derin-derin nefes almağa başladım. Bu da ne idi indi? Dağıdıb tökmüşdüm her terefi.

"Bitdi?". Ayazın sakit sesine qarşı afalladım. Bu sakitliyi meni deli edirdi!

"Bitmedi!" - bu defe kenardakı fincanı çırpdım divara - "Bitmedi! Bitmeye-" - bedenim havalanınca çığırtı

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 18 >>