qopardım dodaqlarımdan. Tek gördüyüm hereket eden döşeme idi. Yox, deyesen hereket eden men idim!

"Ayaz! Burax! ". Allahım, başımı itirecekdim! Ses gelmeyince yumruqlarımı küreyine vurmağa başladım. Dünyanı tersine görürdüm.

"Ayaz! Karlığın var?! Sal aşağı meni!". Birden ne olduğunu anlamadan özümü divana atılmış tapdım. Başım dönürdü. Özümü ele almağa çalışıb ayağa qalxdım.

"Bu da ne demekdi?! Ne sanırsan sen meni?!". İşare barmağını mene uzadınca yeniden divana oturmalı oldum.

"Sakit dur! Elini-qolunu bağlamağa mecbur etme meni!". Bayaqkı vecsiz adam getmiş, yerine qızmış buğa gelmişdi. Zibil! Hansının daha yaxşı olduğunu bilmirdim bele!

Divanda geri-geri gedib yumşaq arxalığa söykendim. Göz bebeklerim göynemeye başlayınca gözlerimi qapayıb derinden nefes aldım. Yox! Ağlamayacaqdım...!

Divanda hereketlilik olunca yeniden araladım gözlerimi. Yanımda eyleşmiş, başını elleri arasına almışdı. Bayaqkı hengamenin eksine indi, saatın saniye eqrebinin sesi eks-seda verirdi sessiz otaqda. Gözlerimi bir an olsun ondan ayıra bilmirdim. Niye bunu etmişdi? Ne isteyirdi menden?!

"Meni buna sen mecbur etdin" - o qalın sesi doldu qulaqlarıma. Beynimdeki sualları oxmuşdu sanki. Hele de başı elleri arasında idi.

"He, yeni bütün günah mendedi, ele?!". Başını qaldırıb o qorxunc baxışlarını mene teref çevirince dilim boğazıma qaçdı.

"Yene sesini atma başına! Eger meni dinleseydin bunlar olmayacaqdı!". Gözlerimi qaranlıq baxışlarından ayırıb elece boş-boş gezdirdim otaqda. Onu dinleseydim olmayacaqdı. Hıh! O meni dinlemeye cehd gösterdimi heç?!

"Danışacıq". Yeniden qarşısına dönünce gözlerimi ona çevirdim. Arxası mene dönük olduğu üçün iri cüssesi gözlerim önüne serilmişdi.

"Danışacaq heçne yoxdu"

"Var! Men danışacam sen dinleyessen!"

"Seni dinlemek istemirem!"

"Senden isteyib istemediyini soruşmuram! Dinleyessen deyirem!"

"Mene emr verme!"

"Sen de bir defe olsun menim sözümün eksine getme!". Ahh! Bu deyişmenin sonu

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 18 >>