hara gedirdi?! Dodaqlarımı hirsle bir-birine basdırdım. Bu adama cavab vermek heçneyi deyişdirmir! Yene otağa sakitlik çökdü. Elece otaqda nefes alış verişlerimizin sesi reqs edirdi. Qarşımdakı bu adam...Menim üçün ne olduğunu bele bilmirem. Kimdi o? Sanki gördüyün yuxunun ondan ibaret olub da kimliyinden xebersiz olduğun biri. Yuxu boyunca üzünü görmeye çalışıb da bacara bilmediyin biri. Menim üçün sadece bundan ibaret idi...

"Niye bu ev?" - sessiz otaqda öz sesim qulaqlarıma doldu. Üzünü mene çevirdi.

"Niye bu ev, Ayaz? Mene ezab vermekden hezz alırsan, yoxsa ezab çekerken görmekden?". Elece baxırdı gözlerime. Gözlerini qırpmadan...
Bu susqunluğu mene deli cesaret getirirdi.

"Yoxsa...alçaqlığını xatırlamağım üçün getirmisen?" - dodaqlarımı qıvırdım - "Heç unutmadım ki, Ayaz".

Ayağa qalxdı. Arxası mene dönük idi. Bir söz demeyini gözleyirdim, sadece. Bir söz! İnkar edecek bir söz!

"Bir saata gelecem. Sakit dur" - dedi üzüme bele baxmadan sonra çıxıb getdi. Oradaca qaldım. Qelbime batan yaşanmışların ağrısı ile. Dilimde söylenmemişlerin açdığı yara ile. Boğazımda qurumuş düyünlerin sızıltısı ile...

Elime düşen bir damla yaş oyatdı meni yatdığım çaresizlik yuxusundan. Kimin arxasınca baxırdım bele?! Celd göz yaşlarımı silib ayağa qalxdım. Axmaq! Hele de ümid edirdim arsızca!

Etrafa baxmağa başladım buradan bir çıxış yolu tapmaq üçün. Çıxış qapısı tebii ki bağlı idi! Arxa terefe keçdim belke başqa bir çıxış qapısı olar deye, ancaq yox idi. Zibile qalasan! Heyet evinde hemişe ikinci qapı olardı! Aşağıda bir şey tapmayınca qaçaraq ikinci mertebeye çıxdım. O lenete gelmiş otaqdan başqa elave iki otaq daha var idi. Bir neçe de hamam otağı.

"Off, Ayaz, off!". Başımı ellerim arasına aldım. Burada da bir çıxış yolu yox idi! Bütün elimi qolumu bağlamışdı!

Sonda, üzerimde dünenden qalma qırışmış paltardan xilas olmaq qerarına gelib Ayazın qoyduqlarını geyinmeli olmuşdum. Şort eynime otursa da köynek böyük gelmişdi. Her neyse! Bu

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 ... 18 >>