Xatırlayırdım buranı...Bura gelen zaman Senanla nece de yaxın idik. Nadir dostlarımdan biri olmuşdu. Sanki olanlar iller evvel baş vermiş kimi gelirdi mene. Ancaq heç bir il bele keçmemeyine baxmayaraq, o zamandan bu yana neler deyişmişdi heyatımızda.
Seki boyunca bir neçe metr irelileyib restorana çatdım. Onun üzünü görmek istemesem bele danışıb her şeye son qoymağa telesirdim. Celd şüşe qapını iteleyib içeri daxil oldum. Qapıda asılmış zınqırovdan çıxan sese qarşı bir neçe insan mene teref çevrilseler de yeniden öz işlerine döndüler.
Senanı tapmağım ele de çetin olmadı. Evvel eyleşdiyimiz yere oturmuşdu. Masaya çatan kimi stulu çekib eyleşdim. Meni qarşısında görünce bir an çaşqınlıq yaşasa da özünü ele alıb yerinde dikeldi.
"Xoş ge-"
"De, vaxtım yoxdu!" - sesim sert çıxmışdı. Ayazdan bezi şeyler götürmüşdüm xeberim olmadan.
"Suay, her şeyi sehv başa düşmüsen. Qulaq as mene, xahiş edirem. Danışaq her şeyi sakitce". Qarşımda aldığı yazıq siması gülümsetdi meni. Her iki elimi masa üzerinde birleşdirib öne doğru eyildim biraz.
"Yaxşı, danışaq" - düşünürmüş kimi ses çıxardım - "Ne qeder ikiüzlü olduğundan başlaya bilerik meselen". Sevinci qursağında qalmış kimi görünürdü. Nedense bu veziyyet gülümsetdi meni.
"Ya da yox, iki üz azdı. Heqiqeten, Senan, senin neçe üzün var? Dörd? Beş? Ya...Daha çox?" - istehzalı ses tonum memnun etmişdi meni. İç çekib üzünü ovuşdurdu.
"Ne desen haqlısan. Günahkaram, ancaq menden bu qeder nifret edecek qeder pis biri deyilem". Özünü temize çekmeyi deli edirdi meni! Ağzımı açacağım zaman elini qaldırdı.
"Xahiş edirem, qoy men danışım" - istemesem de başımı salladım tesdiqleyecek terzde.
"Seni sevmek menim elimde deyildi. Birden olmuşdu her şey. Bilirem, sehv etdim. Dostluğumuz pozuldu. En böyük günahım da o gece o sözleri demeyim idi. Çox haqlısan, Suay, sene demeli idim evvelceden. Ancaq qorxdum seni itirerem deye" - danışmaq isteyince yene elini qaldırdı - "Bilirem, deyessen ki, indide itirdin. Ancaq özümde deyildim

<< 1 ... 99 100 [101] 102 103 ... 181 >>