onda. İçkili idim. Hemin adam men deyildim, Suay" - semimiliyi çaşdırmışdı meni. Bu da ne idi indi?! Yumuşayırdım?! Yox! Yox!
"Nerminden istifade etdin mene qarşı. Uşaqlıq dostlarının arasını vurdun!" - dedim hirsle içimdeki yaranmağa çalışan merhemetcil duyğunu basdırmaq üçün. Masa üzerinden elini mene doğru uzatsa da geri çekdim ellerimi. Gülümsedi. Quru gülümseme...
"Nerminle evvelden tanış idik. Sen tanış etmişdin bizi. Unutmusan, deyesen. Sen getdikden sonra onunlanda görüşe bilmedik. Seni axtarırdım üzr istemek üçün. Sonra geldiyini eşitdim. Nermini tapdım seninle elaqe saxlamaq üçün. Olanları danışdı mene köhne dost kimi"
"O mövzulara girme!" - deyince başını salladı.
"Yeni, Nerminden istifade etmirdim. O, sadece, seninle elaqe saxlamağım üçün vasite idi. Axı senin başqa dostunu tanımırdım. Qaçırdın menden. Görmek istemirdin. Başqa çare buraxmadın mene, Suay". Ahh! Bura qezeble gelen Suay harada gizlenmişdi indi?! İnanırdım ona...Özümden asılı deyildi!
"Sence de bu qederi çox deyildi mene? Her kese olan qezebini menim üstüme yıxdın ele bil, he?". Heqiqeten, elemiydi? Heç bu qeder sakit oturub düşünmemişdim. Ne de olsa Ayazın incitdiyi qeder incitmemişdi ki, meni. Haqsızlıqmı etmişdim ona?
"Xahiş edirem, düşün bir bunları. Yeniden evvelki kimi olaq demirem. Heç olmazsa meni görende qaçma". Gülümsedi semimiyyetle. Ne etmeli idim?! Ayazı bele bağışlamışken...
"Yaxşı, düşünecem". Üzündeki geniş gülümseme meni de gülümsetmişdi. Ne qeribedi. Buraya gelerken neler düşünmüşdüm. Eh...
Bir fincan çay içdikden sonra Senanla birlikde restorandan çıxdıq. Men yoxken şirketde baş verenlerden danışmışdı. Ele yadırğayırdım ki, bu veziyyetdi. Bir saat evvele qeder düşman gözü ile baxdığım adamla indi seki boyunca irelileyirdim.
Dayanıb mene döndü - "Gel, seni aparım"
"Yox, ehtiyac yoxdu taksi ile gedecem" - deyince etiraz etmedi. Qarşılıqlı bir-birimize gülümseyerken birden qucaqladı meni. Üzerimdeki çaşqınlığı atıb geri getmeye hazırlaşarken çoxdan özü

<< 1 ... 100 101 [102] 103 104 ... 181 >>