edecem" - dedim nefes-nefese. Çenemden ele bir tutdu ki. Ağrı ile inildedim.
"Bax!" - yerde serili Senana çevirdi üzümü- "Öldürürdü bu alçaq bizi! Öldürürdü...!" - qulaq perdelerimi titreden sesi ile dik atıldım. Dediyi soz sözler beynimde uğuldarken yeniden ardarda Senana zerbeler endirmeye başladı. Başına...Qarnına...
Artıq Senan cansız, yerde yatırdı. Ağzından burnundan qan yayılmışdı asfalt döşemeye. Üreyim bulanırdı...Başım dönürdü...Ayaz ise hele de dayanmaq bilmirdi. Onu tutmalı idim, ancaq gücüm yox idi. Dediyi sözleri anlamırdım. Ayaqlarım bedenimi tuta bilmediyinden yere çökdüm elece.
Sonra bir neçe adam geldi. Biri Erşad idi. Ayazı tutdular. Bağırtılar qulaqlarımı kar etse de dediklerini aydınlaşdıra bilmirdim .
Sonra Erşad yanıma gelib yerden qaldırdı meni.
"Suay, yaxşısan?!" - heyecanla üzüme baxırdı. Menim ağlım ise bayaqkı ürekbulandırıcı menzerede qalmışdı.
"Suay, cavab ver!" - silkeledi meni.
"Yaxşıyam" - dedim zorluqla. Qolunu mene dolayıb addımlamağa başladı. Men de elece ona uyğunlaşmağa çalışırdım. Maşına yaxınlaşınca qapını açıb eyleşmeyime kömek etdi. Sonra özü de avtomobilin etrafında dönüb sükan arxasında eyleşdi.
"Ayaz, bes?" - sesim o qeder cılız çıxmışdı ki.
"O sonra gelecek"
* * *
Divanda eyleşib başımı ellerim arasına almışdım. Erşad ise elece deli kimi etrafda dönürdü.
"Bunu nece ede biler axı?!" - hirsle saç diblerim sızıldayana qeder dartışdırdım saçımı.
"Öldürüdü bizi! Öldürüdü başa düşürsen?!" - başımı qaldırıb qezeble Erşada baxdım sanki onun bir günahı varmış kimi. Susurdu...
Her iki elime üzümü qavrayıb ovucuma doğru hönkürtülerimi buraxdım. İçim yanırdı. Ölmek isteyirdim!
"Sen o adama nece inanarsan axı, Suay?" - ne qeder özünü sakit tutmağa çalışsa da sesindeki qezebi hiss edirdim . Haqlı idi. Men bele özüme bu qeder qezebli olarken...
Bizi öldürmeye çalışan adama inanmışdım! O qezaya sebeb olan insana! İki ay Ayazın cansız yatmağına sebeb olan insana! Gülümsemişdim ona. Qucaqlamışdı meni!

<< 1 ... 102 103 [104] 105 106 ... 181 >>